Hamlet

Na zamku Kronborg wrogich dworzan zgraja
Rządzi tu Klaudiusz diabeł z piekła rodem
Na naszych oczach rozegra się dramat
Mężny nasz Hamlet straci życie młode

Większego łotra nie ma w całej Danii
Zabija brata hańbi jego żonę
Ma w swych szeregach cały zastęp drani
I zrobi wszystko by zdobyć koronę

Wyszedł z grobowca duch ojca Hamleta
I choć umarły stoi cały w zbroi
W strachu i grozie zamarła planeta
Rozmawiać z ojcem Hamlet się nie boi

Ma pomścić ojca nieszczęsny królewicz
Lecz on się waha waży za i przeciw
Jego szaleństwo ten zamiar niweczy
I nie pozwala stanąć mu naprzeciw

Ma skłonność Hamlet do pięknej Ofelii
Lecz do miłości nic go nie przymusza
By zostać razem jeszcze nie dojrzeli
Strzeż się Ofelio, córko Poloniusza!

Rapier i puchar kończą swoje dzieło
Takie jest życie zbrodnia rodzi zbrodnie
W tej jednej chwili czworo ich zginęło
Uczcijmy zmarłych zapalmy pochodnie!
2022-05-07