Siostro Wisły szerokiej, ulico nadziei
W cieniu dział Cytadeli twój dziewiętnasty wiek
Legenda tego wieku dotąd się płomieni
Pochwałą romantyków niech będzie ten mój wiersz.

Europę albo Sybir mieli do wyboru
Z pocztamtu na Krakowskim odchodził dyliżans
W drugą stronę kibitka w okrutnym konwoju
Taki los spotkał wielu przyjaciół Norwida.

Polacy żadnych marzeń, powiedział car ruski
Te Deum Laudamus zabrzmiało w katedrze,
Opisał to Słowacki urzędnik władz miejskich
Czerwone sukno sceny wzburzony lud podrze.

W kościele u Wizytek grał Fryderyk Chopin
Bardziej polski niż Polska tak mówiło wielu
Aż do zachwytu duszy jego nuty złote
Delikatne i piękne w każdym swoim brzmieniu.

Listopad to dla Polski niebezpieczna pora
Wśród okrzyków „Do broni” przez głuchą ulicę
Szła Szkoła Podchorążych zrzucić jarzmo cara
Powstańczy zryw tej nocy obudził stolicę.

2019-12-29