Witam! Tekst nie jest opisany jako "satyra" więc tak Kornelu, czuję Twój ból :D Osobiście nie czuję się odbiorcą Twojego utworu, za to u Nas na Portalu jest cała masa świetnych wierszy przeróżnych Autorów. Tekst jest niczym innym jak wrzuceniem wszystkiego i wszystkich do jednego worka i zamieszaniem w celu uzyskania określonego efektu. Mam nadzieję że jesteś usatysfakcjonowany ;)
Pozdrawiam i nie upieraj się że to satyra bo wiersz nie bez powodu jest "wolny".
Ale jako znawca tematów militarnych doskonale wiedziałeś co to "zasłona dymna" ;)

Ale czasami, przyznasz, zdarzają się tu jednak dobre wiersze, ja mam cały zestaw w ulubionych, m.in. Alchemika, Iksa, Osi, Suvi May i niejakiego Kornela P. I patrzę zazwyczaj w tę stronę. W stronę dobrych wierszy. Szczerze, lubię rozmawiać o poezji i nawet konstruktywną krytykę pod adresem moich wierszy (i czyichś), ale to jest portal amatorski i sama staram się nie krytykować, bo nie widzę bezpośrednio człowieka i jego wrażliwości. Może o tych ptaszkach, kwiatkach napisał nieporadnie ktoś wrażliwy, a może zadufany w sobie? Tego nie wiem.

Świetna analogia do piosenki w wykonaniu Jerzego Stuhra. Pozdrawiam

Zostawiam wielki uśmiech i gwiazdy :D

Satyra trafna 😊 dotykająca. Ja sam określam siebie mianem grafomana (chociaż moi czytelnicy sądzą inaczej) ale tym z dystansem do siebie i swojego pisania. Zatem ponawiam moją refleksję - wiersz mądrze ułożony, płynie, dotyka sedna … gwiazdkuję

Dobry wiersz, posiada w sobie satyrę i ironię względem poglądów osób, które twórczość chciałyby sprowadzić do podręcznikowych wzorów i utartych szablonów, choć dodam od siebie że dobrze że one istnieją, mogąc stanowić źródło pomocy inspiracji dla wszelkich twórców. Zastanawiam się, czy rzeczywiście musi on jednoznacznie nawiązywać do tego wcześniejszego oraz dyskusji na jego temat, zamiast być samodzielnym i niezależnym dziełem. Pozdrawiam

Aby uzmysłowić ci z jak ogromnych rozmiarów problemem się mierzysz przytoczę trzech wielkich twórców poezji polskiej o dwóch słyszałeś o trzecim nie. I zacznę od tego trzeciego.
Roździeński, bo tak miał na nazwisko, był ekscentrykiem żył sobie gdzieś na śląsku w XV wieku.
Wydał opasłe tomisko całe po polsku i całe wierszowane(w tamtych czasach to był ekscentryzm i to taki "konkretnie konkretny"). Okazało się ono bestcelerem wydawniczym zaczytywali się w nim wszyscy w tamtych czasach (dokładniej nie wszyscy a dość
szerokie grono znawców tematu) i nawet nieoficjalnie pretendowało do miana podręcznika. Do tej pory jest perełką wśród pomników języka polskiego. A etnografowie i historycy regionu darzą to dziełko czcią porównywalną z czcią dla całunu turyńskiego. Dzieło to traktuje o ówczesnej sztuce kowalstwa metalurgii i hutnictwa i mocno usiane jest wstawkami o życiu codziennym w tamtych czasach. Więc pragmatyzmu jest tam od groma i ciut ciut. Jednak gdy się to czyta ma się wrażenie że "Roździeński Wielkiem Grafomanem był". Naprzeciw Roździenskiego dziełu postawię Treny Kochanowskiego i nie będę się rozwodził o tym o czym to jest, nadmienię tylko ze pragmatyzmu w nich ani za grosz. Trzeci wieli polski poeta to Mickiewiicz. i jego, na szczęście nie publikowana, twórczość dotycząca Słowackiego. A dokładniej tego "jaki to Słowacki ZUY człowiek bo jego matka wdową będąc za Rosjanina wyszła". Osobiście uważam że za pragmatyzm tych utworów Mickiwicz powinien zostać za jaja na suchej gałęzi powieszony(delikatnie mówiąc). Jak widzisz na tych trzech przykładach Pragmatyzm nie do końca jest tym co w poezji jest cholernie ważne.

Jednak nie można ci odebrać racji. Krążysz gdzieś około tematu grafomanią zwanego.
Grafomania tak jak i sama poezja ma wiele postaci i tu się zaczynają schody. Bo Roździeńskiego grafomania byłą dość namacalna, mało polotu sporo żarcików. Natomiast grafomania Mickiewicza no jakby to powiedzieć już tak namacalna nie jest bo i polot i warsztat, tylko temat chu**wy jak 150.

Sam charakter naszego portalu też jest taki dość niedookreślony jak sama poezja. Czy jest to portal dla tych który mają dobry warsztat i umieją dobrać temat czy dla tych co to tylko o tych kwiatkach motylkach i innych bączkach piszą. Czy Lepsi koledzy i koleżanki powinni pomagać słabszym i jak komentarze nie są tak pojemne a forum ci u nas nie uświadczysz.

Na koniec dodam moje osobiste podziękowanie twojej osobie, bo co by nie powiedzieć myślę że warto podrożyć temat nawet jeśli nic więcej z tego nie wyniknie niż jeno chaos i zamęt

Czasem dobrze jest się pośmiać z samego siebie, chociaż wiersz jest nie tylko do śmiechu. Pozdrawiam serdecznie.

Moje zdanie na ten temat znasz, ale podoba mi się Twój sarkazm i to, że ze złości piszesz do rymu :))

Jeśli komuś to sprawia radość i odstresowuje, dlaczego nie. Moje zdanie przedstawiłem w we fraszce Jak
pisać wiersze. To puenta:

- Zawsze trzeba się starać, by inny w potrzebie,
czytając twoje wiersze, znalazł coś dla siebie,

Pozdrawiam