Dziękuję za wspaniały komentarz. Prawda to zagadnienie złożone, wielowymiarowe i wieloaspektowe - bardzo często podejścia do zagadnienia są mylone, mieszane, nieprecyzyjne. Twoje tezy inspirują do głębokich przemyśleń i jestem bardzo ciekawa wiersza, który z tego zbudujesz.
Teraz tylko powiem, że moim zdaniem istotne jest określenie podejścia, aby dyskusja była uporządkowana. Czym innym jest podejście logiczne, czym innym poznawcze, czym innym emocjonalne, czym innym religijne, czym innym językowe, czym innym religijne, czym innym komunikacyjne, i tak dalej. Obawiam się, że dzisiaj wobec chociażby rozwoju nauki i technologii czy istnienia rzeczywistości cybernetycznej i medialnej, kierowanie się definicją klasyczną (najbardziej intuicyjną) jest zwodnicze. A wmieszanie w kategorię prawdy kategorii wiary w rozumieniu psychologicznym, jest jeszcze bardziej zwodnicze, chociaż we współczesnym świecie nagminne. Dlatego ja preferuję rozważanie prawdy w podejściu metafizycznym, i oddzielanie istoty od substytucji. Pozdrawiam serdecznie :)

Dziękuję za fantastyczny komentarz i tak ciekawe spostrzeżenia; skojarzenie z fotografem wojennym jest niesamowite. Dziękuję też za Twoją otwartość, podzieliłaś się w swojej interpretacji pięknym spojrzeniem na kwestię prawdy i wiary. Ja również uważam, że prawdą w wierszu opisywaną jest właśnie Bóg, tylko rozumiem Go inaczej niż religie abrahamowe. Pozdrawiam Cię serdecznie :)

Dokładnie tak :) Dziękuję za mądre słowa i serdecznie pozdrawiam :)

Genialny komentarz, który jak zawsze sprawił mi ogromną przyjemność. Nie tylko dlatego, że jako wspaniała Komentatorka i bratnia dusza wsłuchałaś się w wiersz - ale także dlatego, że przytoczyłaś interpretacyjnie 11. część Tao Te Ching, która w tłumaczeniu Michała Fostowicza-Zahorskiego brzmi obłędnie :) Tao Te Ching to moja "biblia", nad którą rozmyślam wiele lat (nad systemem filozoficznym, nie religijnym), a Lao Tsy, obok Rumiego, jest moim przewodnikiem po życiu. Często się powołuję na Tao Te Ching w swoich pracach, a także w komentarzach :) Wyciągi z tej samej części Drogi cytowałam w odpowiedzi Tobie bodajże pod "*** /wejdę naga jak dziecko/". Nic Ci nie umyka, co naprawdę podziwiam. Twój komentarz jest genialny, bo dokładnie te tropy rozważania miałam na myśli, pisząc, że prawda służy obserwatorom, nie przeglądając się w ich oczach i rozwijając myśl dalej. Prawda to może być użyteczność Słońca, praw kosmologii, fizyki, chemii, biologii, których do dziś nie rozumiemy i na co dzień nie widzimy, a jednak żyjąc wciąż z nich korzystamy. Nasze subiektywne odczuwanie prawdy, wierzenia, w tym wiara religijna, efekty obserwatora - są cudowne, ale z prawdą pojmowaną obiektywnie nie mają wiele wspólnego. To mnie wręcz rozczula...
Akurat ten 11. fragment Drogi jest też niezwykłym wstępem do mechaniki kwantowej i rewolucyjnego pojmowania natury materialnej rzeczywistości, gdzie funkcja pustki, nicości (którą w dalekiej przeszłości przeczuwał między innymi Lao Tsy) ma znaczenie fundamentalne. Naukowe poszukiwanie teorii wszystkiego niewątpliwie zakończy się sukcesem :)
Przepiękna jest też w kontekście wiersza 25. część, przytoczę fragment w tym samym tłumaczeniu:
"Człowiek przylega do Ziemi,
Ziemia przylega do Nieba,
Niebo stosuje się do Drogi,
A Droga do własnej natury."
A ta milczy, ale nieustannie służy każdemu tak samo :) Dziękuję za Twoją obecność, mądrość i uważność, pozdrawiam Cię najserdeczniej, Lariso :)

*I z tego wynika nasza "użyteczność".
Serdeczne

Dziękuję bardzo za tak głębokie spojrzenie. Pozdrawiam serdecznie :)

W pełni się zgadzam, Kazimierzu. Pozdrawiam Cię serdecznie :)

O tak, prawda i fakty często nie chodzą w parze. Dziękuję za Twoje mądre spojrzenie i pozdrawiam serdecznie :)

Dziękuję za inspirujący komentarz, uwielbiam dyskusje o pojęciu prawdy, które bez wątpienia ma różne desygnaty o różnych wagach. Dziękuję za obecność i pozdrawiam serdecznie :)

Dokładnie tak :) Słońce na przykład można wstawić do wiersza zamiast prawdy :) Życie, tchnienie także. Pozdrawiam Cię ciepło :)

Czasami się czuję jak on. Na szczęście 425 lat później mordercy inkwizycyjni nie mają już nic do gadania. To, o czym napisałeś w komentarzu, nazywa się efektem obserwatora. Dziękuję za ciekawy komentarz i pozdrawiam serdecznie :)

A jednak Ziemia jest bez wątpliwości okrągła (prawie idealnie) - i Twój przykład pokazuje wyraźnie różnicę między prawdą obiektywną a wierzeniami w prawdziwość własnych przekonań :) Dziękuję za super refleksję i pozdrawiam serdecznie, Elu :)

Mam taką nadzieję, choć życie niesie ze sobą wiele rozczarowań i niewiele odpowiedzi, to jednak wyobrażam sobie, że po śmierci połączę się z większą energią dokładając swój okruch doświadczeń i nabytej wiedzy do całości i stanę się jej częścią, wówczas wszystko będzie jasne jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki...Tak sobie to wyobrażam, odjazd co nie? :))) Pozdrawiam Cię również ciepło Wando :)

Oby tak było :) Z moich przemyśleń pochodzi czasami obawa, że możemy przeceniać fakt śmierci rozumianej jako poznanie wszystkich odpowiedzi. Sądzę też, że do poznania niektórych aspektów obiektywnej prawdy mamy dostęp za życia. Pozdrawiam Cię ciepło, Jovi :)

Nie rozumiem, niemniej bardzo dziękuję za Twoją obecność :) Pozdrawiam serdecznie :)

Dziękuję bardzo za komentarz i pozdrawiam serdecznie :)

Dziękuję, Kaskaderze, za Twoją opinię :) W swoich dywagacjach o uczuciach, emocjach i instynkcie pomieszałeś trochę :) Pozdrawiam serdecznie :)

Na gruncie ludzkiej niedoskonałości ziemskiej - masz rację :) Patrząc szerzej, odnoszę wrażenie, że właśnie owa "jedyna słuszna prawda" per se, jest zazwyczaj pomijana w większości aspektów poznawczych, z powodu zakłóceń kulturowych, ideowych, religijnych i psychologicznych. Pozdrawiam serdecznie :)

błąd Michale żadna prawda nie zwalnia od myślenia.
owszem są prawdy , które wprowadza się jako dogmaty
ale poprzedzone latami rozmyślań tęgich umysłów.,
są prawdy objawione przyjmowane ad hoc ale te też są podparte zaświadczeniami , które podlegają też długoletniej weryfikacji.jednych aby drudzy nie musieli wszystkiego dociekać od początku.
oczywiście każdy jest wolny w swoim wyborze prawdy- to oczywiste Boga - Prawdy interesuje tylko "dobrowolne niewolnictwo" a nie zniewolenie nas z Jego strony.

a weryfikacja przez "wrogów "jest jak najbardziej ale nie jest ostateczną.

Dziękuję za inspirujący komentarz i trafnie zdiagnozowaną różnicę. Przekaz wiersza dotyczy prawdy obiektywnej, bezosobowej, niezaprzeczalnej i nie podlegającej konieczności wiary, z takich kategorii jak życie czy Słońce (które warunkuje życie) czy też misternie skalibrowane prawa fizyki, chemii, biologii. Osobiście tak pojmowaną prawdę nazywam Bogiem, co już kiedyś tłumaczyłam pod innym wierszem. Pozdrawiam serdecznie :)

Dokładnie tak, Sisy. Dziękuję za dobrą opinię i pozdrawiam Cię serdecznie :)

hmm "Prawda nie potrzebuje nic"
jeżeli to prawda to dlaczego za granicą na marszach LGBT+ (bo przecież i to może być ową "prawdą") śpiewają: "przyjdziemy po wasze dzieci" jednak COŚ potrzebuje.

Dla mnie też, tylko widzę to inaczej, gdyż Boga nie postrzegam osobowo; bardziej mi blisko do takiego widzenia, jak w wierszu. Zdecydowanie sądzę, że istnieje prawda obiektywna. Dziękuję Ci i pozdrawiam serdecznie :)

Mądrze prawisz, Waldku :) Rozumiem Twój punkt widzenia. Dziękuję za obecność i pozdrawiam serdecznie :)

Przekaz wiersza skupia się na silnie zobiektywizowanym oglądzie prawdy, jaką jest na przykład sam fakt życia. Według mnie wartości rozpatrywane w kategoriach dobra i zła, które człowiek wybiera, to już inny temat, który należy do wierzeń w ujęciu psychologicznym. Dziękuję za inspirujący komentarz i pozdrawiam serdecznie :)

Tak, przekaz wiersza skupia się na obiektywności i bezosobowości prawdy. Przykro mi, że czujesz się głupio i uważasz się za niedorozwinietą z powodu wiary w Boga. Warto to przepracować. Mnie osobiście wiara uszczęśliwia. Dziękuję za komentarz i pozdrawiam serdecznie :)

Albo z miłością :) Dokładnie tak. Dziękuję za komentarz i pozdrawiam serdecznie :)

Dziękuję, Krysiu, za mądre słowa i również serdecznie pozdrawiam :)

Bardzo dziękuję za te ciepłe słowa – są dla mnie ogromną inspiracją. To prawdziwa radość móc wsłuchiwać się w Twoje myśli i dzielić wrażeniami. Pozdrawiam serdecznie i czekam na kolejne Twoje refleksje, które zawsze przynoszą coś pięknego. A powodzenie jak widać masz!

Dziękuję za zachwycający komentarz. Twoja umiejętność słyszenia przekazu i wyłączania własnych filtrów, przy równocześnej mądrości obserwacyjnej, jest dla mnie jednym z najważniejszych skarbów tego portalu. Pozdrawiam serdecznie :)