Twoje Wiersze - nie nie jestem chora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

9 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

JoViSkA

2024-10-08

Taaak...ileż razy można przywdziewać cielesną powłokę udręki, bólu i wszystkich tych nieszczęść, które niesie ze sobą życie...czy nie można sobie tak lekko i spokojnie istnieć gdzieś poza krwioobiegiem? Świetny wiersz!
Pozdrawiam cieplutko

Driana

2024-10-07

W Punkt.

Serdeczniści Wandziu.

sisy89

2023-01-10

Ważne, żebyśmy my mogli dostrzec ją.
Świetny wiersz.

Wanda Kosma

2023-01-11

Dokładnie tak. Dziękuję za kolejny komentarz i Twoje miłe odwiedziny. Pozdrawiam serdecznie :)

Bipolarna

2023-01-10

Potrzebnie się martwi, depresja też choroba i tak jak, zresztą doskonale, opisałaś to w swoim wierszu- przygniatająca choroba.
Boleśnie czyta się ten wiersz i to akurat jest komplement bo oddałaś istotę bólu istnienia.

Wanda Kosma

2023-01-11

Dziękuję za wrażliwość i mądre słowa. Pozdrawiam serdecznie :)

Marek Żak

2023-01-09

Przewlekła utrata pasji życia budzi depresyjne klimaty, oby nie. Wiersz ciekawy i poruszający. Pozdrawiam. M

Wanda Kosma

2023-01-09

Jest to związane. Epizody depresyjne przeradzają się w różne przewlekłe stany. Dotyczy to coraz większej liczby osób. Dziękuję i pozdrawiam serdecznie :)

Pasjans

2023-01-08

Gdy nieistnienie jest marzeniem... Kryzys egzystencjalny to ciężka sprawa. Znakomity wiersz. Bardzo gorąco Cię pozdrawiam.

Wanda Kosma

2023-01-08

Bardzo ciężka - bardzo człowiecza. Pozdrawiam serdecznie, Karolu :)

Traszka^(*)

2023-01-08

duży ładunek emocjonalny, piękny język – taki z klasą*** pod wrażeniem

Wanda Kosma

2023-01-08

Dziękuję serdecznie :)

Waldi1

2023-01-07

no cóż wiersz jest bardzo mocny ... czyli wymowny ... jednak ja wolę ziemię i nie będę się obracał po galaktykach ... tu żyję pełną piersią ...

Wanda Kosma

2023-01-08

Tak trzymaj :) Pozdrawiam serdecznie :)

Mitylene

2023-01-07

Uniwersalny wiersz, z którym może identyfikować się wielu z nas. Ciekawie zaakcentowałaś ból istnienia , posługując się metaforą nienarodzonego dziecka. Chęć urodzenia się i życia w innym wymiarze jest przeze mnie całkowicie zrozumiana. Życie tu na ziemi nie zawsze jest usłane różami , a czasami jest wręcz nie do zniesienia....i Twój wiersz o tym własnie traktuje. Fajna liryka moje klimaty:) Pozdrawiam:)