Niezwykły w swej znakomitości wiersz!
Byłam już tutaj wielokrotnie.
Złożony i wysmakowany poetycko.
Zatrzymały mnie "gąbki wypłukane z octu" i tę frazę postaram się
zinterpretować. Mianowicie ocet od starożytności uważany
był za środek antyseptyczny.
Podobno pierwszy powstał z wina daktylowego w Babilonii.
Ale używany był także w chinach z wina ryżowego.
Trzej mężczyźni uwiecznieni w malarstwie chińskim próbują
octu; Konfucjusz, Budda i Lao Tsy.
Po reakcji na smak octu (alegoryczna przypowieść) wnioskowano o wartości
ich filozofii.
W Twoim wierszu gąbki są suche, a "w belkach zastygłe gwoździe" nawiązanie do chrześcijaństwa.
Puenta doskonała!
Zatrzymuje doskonałością stwierdzenia.
Czytam o późnej godzinie... i na tym poprzestanę.
Wrócę. Do takiego wiersza się wraca, by doczytać... jak literaturę piękną.
Piszesz tak złożone wiersze, że nie da się zamknąć ich treści
w jednym komentarzu.
Olśniewający utwór.
Zostawiam ocean gwiazd, ale i to jest mało...
Najserdeczniej Cię pozdrawiam i dziękuję za doznania
płynące z wiersza.

Muszę przyznać, że zadebiutowałaś na TW spektakularnie...wiersz jest doskonały razem z pointą...znowu ubolewam nad małą ilością odsłon, jak to jest w ogóle możliwe...
Pozdrawiam Wando :)

Ten wiersz jest na moje potrzeby czymś w rodzaju akceptującej modlitwy. Ma jedną z największych puent, jakie przyszło mi poznać i pamiętać. Precyzja warsztatowa, treściowa i mądrościowa z najwyższej półki. Zaczynam wędrówkę po Twoich Wierszach (nomen omen), w innym układzie niż mi dotychczas znane. Odkryłam tu funkcję ulubionych i wiedz, że chciałabym wyszczególnić wszystkie Twoje. Ale wiem, że się wkurzysz. Będę zatem dawkować.

Karol (Pasjansa) juz wypowiedzal się najlepiej na temat tego debiutanckiego, Twojego wiersza,Wando, i ja , nie powtarzajac , podpisze się tutaj, podpinajac pod.

Świetny wiersz, pełen nieoczywistych metafor. Utwór, nad którym można się zatrzymać. Gratuluję talentu i witaj na TW.

No i jest jedna z moich ulubionych poetek z beja:)
Miło Cię tu widzieć
Pozdrawiam serdecznie
Jak zawsze wysoko postawiona poprzeczka 🙂

Witaj! Cieszę się, że mogę czytać Twoje wiersze też tutaj :) Wspaniały, klimatyczny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)

Bardzo ciekawy wiersz z nieoczywista puentą, przyrównanie nocy, snu do oceanu; ulotność i wieczność. Witaj na TW, zaparz kawę, poczytaj wiersze innych autorów, pozostawiaj komentarze. Czekam na kolejne, nomen omen, Twoje wiersze.
Pozdrawiam, Monika

Witaj na Portalu i rozgość się! Czytaj nas i komentuj, a my zaczytamy ciebie i pozostawimy ślad.
Wysublimowany debiut przypływami i odpływami nocy. Co nam przyniesie świt? /dzieląc nas jak co dzień
na tymczasowych i wiecznych/... nadzieję na chwilę.

Wszystkiego dobrego, Pozdrawiam

Kapitalny wiersz o psychologii snu, w klimacie, który tylko Ty potrafisz stworzyć. W snach przetwarzamy napotkane twarze, cierpienie, wyparte traumy, rozczarowania, potłuczone pragnienia... I poczucie winy. Puenta obłędna - każdego świtu wybieramy jakość, którą wniesiemy do świata, i wybieramy, czy coś po sobie realnie zostawimy.
Nie wiem, czy nowy portal zdaje sobie sprawę, jakiej klasy Poetkę zyskał dzięki pewnej awarii serwera :-) Kłaniam się nisko i gorąco pozdrawiam, Wando :-)