Twoje Wiersze - *** /chciałabym raz nie kłamać/

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

24 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Odyseusz62

2024-09-21

I znów brak mi słów.
Pozdrawiam z czymś więcej niż zachwytem być może nawet z ekstazą nie wiedziałem że to się tu przydarza.

Wanda Kosma

2024-09-24

Bardzo dziękuję :) Miło mi, że wiersz był przyjemny w czytaniu. Pozdrawiam serdecznie :)

_wena_

2024-09-17

Przeczytałam jednym tchem .
Podpisuję się pod komentarzem Moony.
Pozdrawiam serdecznie :)

Wanda Kosma

2024-09-17

Bardzo serdecznie dziękuję, Wando, i ciepło Cię pozdrawiam :)

ajw

2024-09-15

Ten wiersz jest jak taniec na rozżarzonych węglach, igranie z ogniem, przekomarzanie się. Czytam i widzę jak peelce błyszczą oczy, jak sypią się z nich iskry, a uśmiech w kącikach się skrywa. Na pewno się tu dużo dzieje, ale w słowach jest lekkość, frywolność. W dodatku pachnie kobiecością, za którą chce się gonić.. Wodzisz nim na pokuszenie, a panów za nos ;)

Wanda Kosma

2024-09-17

Pięknie to ujęłaś :) Na pewno intencją wypowiedzi peelki jest zwodzenie i uwodzenie :) Dziękuję i pozdrawiam serdecznie :)

Kornel Passer

2024-09-14

Uroczy wiersz, pełen zaskakujących zawirowań znaczeniowych i zmysłowych niespodzianek. W żądnym momencie czytelnik nie doznaje znudzenia, aż do samego wybuchowego zakończenia. Jestem pod wrażeniem. Pozdrawiam:)

Wanda Kosma

2024-09-17

Wiersz jest wdzięczny za miły komentarz :) Dziękuję i pozdrawiam serdecznie :)

Moona@

2024-09-14

Kobieca seksualność może się realizować w tak wielu aspektach osobowości!
Żywy mężczyzna nie jest konieczny do osiągnięcia stanu wyższego poznania siebie.
Pozdrawiam :)

Wanda Kosma

2024-09-17

O tak :) W pełni się zgadzam. Chociaż należy podkreślić, że żywy mężczyzna jest zazwyczaj cenny w przypadku osiągania innych stanów wyższych niż samo poznanie :)) Pozdrawiam serdecznie :)

Mgła^(*)

2024-09-14

Wiesz Wando można się zakochać w słowach które Ktoś do nas kieduje
W cieple ich przesłania i w swobodzie z jaką wdzierają się nam w duszę
Jakoś tak dotknął mojego serducha ten wiersz
Jest mądry i piękny
Pozdrawiam

Wanda Kosma

2024-09-17

Dziękuję :) Cieszę się, że dotknął serca. Myślę podobnie o zakochaniu w słowach. Pozdrawiam serdecznie :)

wibracja

2024-09-14

Monolog erotyzujący duchowość i intelekt. Przyciąga w nim wolność emocjonalna i dojrzała pewność własnej wartości PL. Znakomicie zapisany, był zresztą świetny od surówki. Uściski.

Wanda Kosma

2024-09-17

Dziękuję za Twoją obecność i opinię, Kochana Karolino :)

Izka1^(*)

2024-09-14

Nie odbieram tego wiersza dosłownie.
Wiersz jest niezwykle bogaty w znaczenia i interpretacje. Każdy czytelnik może znaleźć w nim coś dla siebie, w zależności od własnych doświadczeń.
Uważam, że wiersz jest przede wszystkim metaforyczny. Opisany jest proces twórczy. "Kłamstwo" w miłości może być interpretowane jako konieczność artystycznej fikcji, "flirtowanie z mężczyznami w wierszach" - jako czerpanie inspiracji z różnych źródeł, a "zdrada" - jako poszukiwanie nowych form wyrazu.
Jestem zachwycona. W moim życiu jest ostatnio podobnie. Dużo czasu spędzam z poezją, albo czytam na różnych portalach, albo próbuje sama pisać. Nie mam czasu dla rodziny, zdradzam ich z poezją. Muszę to trochę ukrócić. Pozdrawiam z uśmiechem

Wanda Kosma

2024-09-17

Fantastycznie to ujęłaś :) Bardzo miło czytać tak adekwatny komentarz. Dziękuję z serca i ciepło pozdrawiam :)

Przeboski Mandaryn

2024-09-14

Bardzo ładny wiersz

Wanda Kosma

2024-09-17

Bardzo dziękuję :)

Pasjans

2024-09-14

Zacznę nietypowo od podziękowania Jurkowi ASowi za arcypiękny komentarz. Gdy czytam, Wando, Twój wiersz... ech... Rewelacyjny wiersz w stylistyce monologu poetyckiego, udający kokieteryjne wyznanie osobiste, ale z sygnałami, że oczywiście nie o taką dosłowność chodzi. Kluczem do odczytania wiersza (imho) jest pytanie, kto tu jest peelką, kto adresatem; ich sfery przenikają się w końcówce (kapitalne "zdradzam") i w znakomitej puencie.
Oboje kochamy Nerudę, zatem jako znamienną część komentarza do Twojego wiersza przytoczę jego wiersz, do którego jest nawiązanie, w tłumaczeniu Stillera. Pozdrawiam Zawsze bardzo gorąco, Wando :-)

"Wobec ciebie
nie jestem zazdrosny.

Przyjdź z mężczyzną
za plecami,
przyjdź mając ich stu we włosach,
przyjdź z tysiącem ich od piersi do stóp,
przyjdź jak rzeka
pełna topielców
na spotkanie ze wściekłym morzem,
wieczną pianą i burzą.

Przynieś ich wszystkich
tam gdzie czekam:
zawsze będziemy sami,
zawsze będziemy ty i ja
sami na ziemi
aby rozpocząć życie."

/Zawsze, Pablo Neruda/

Wanda Kosma

2024-09-17

Miałeś być krytyczny, a tu co :) Dziękuję za piękny komentarz. Dziękuję za Zawsze.

Dagmara^(*)

2024-09-14

Znakomity i wręcz nie z tej ziemi Wiersz!!!
Pozdrawiam serdecznie Wando :)

Wanda Kosma

2024-09-17

Bardzo dziękuję! Pozdrawiam serdecznie :)

bez definicji

2024-09-14

POEZJA!

Dla poezji i w niej można wszystko.

Pozdrawiam serdecznie i ukłon zostawiam niski.

Wanda Kosma

2024-09-17

Tak :) Pozdrawiam ciepło i odwzajemniam ukłon :)

klaks

2024-09-14

Podobno prawda wyzwala. Wiersz mądrym, dojrzałym piórem pisany. Piękny :)
Pozdrawiam serdecznie :)

Wanda Kosma

2024-09-17

Bardzo dziękuję za oiekne słowa. Pozdrawiam serdecznie :)

Kazimierz Surzyn

2024-09-14

Z wielką przyjemnością przeczytałem wersy Wandziu, piękne, nietuzinkowe, metaforyczne, pozdrawiam ciepło.

Wanda Kosma

2024-09-17

Bardzo dziękuję za tak dobrą opinię :) Pozdrawiam ciepło :)

JoViSkA

2024-09-14

Nie będę się rozpisywać i powtórzę jota w jotę za Toyą :)
Pozdrawiam z uznaniem Wando :)

Wanda Kosma

2024-09-17

To również dziękuję, Jovi, z serca :)

Larisa

2024-09-14

Wspaniała Poezja!
Pamiętam ten znakomity wiersz!
Czytałam go na innym portalu i zapadł mi w pamięć.
Dzisiaj czytam Twój wiersz inaczej... głębiej do mnie przemawia.
Hipnotyzujący, wyrafinowany, intrygujący.
Dotyka najczulej jak może dotknąć słowo w poezji, bo dla mnie
jest to wiersz o dotyku słowa... dotyku, który jest zawieszony na cienkiej linii i balansuje na granicy fizycznego dotyku.
Tak właśnie działa poezja, taką ma siłę oddziaływania.
Słowo ma moc... pobudza wyobraźnię, działa erotycznie na umysł.
Puenta domyka wcześniejsze doznania...
Do kompletu Pablo Neruda i piosenka w wykonaniu Jane Birkin i Serge'a Gainsbourga.
Wyborny koktajl doznań.
Obsypuję wiersz tysiącem gwiazdek!
Serdecznie Cię pozdrawiam
P.S.- też lubię wiersz Nerudy pt. "Zawsze".

Wanda Kosma

2024-09-17

Dziękuję za zachwycające wypowiedzi, Lariso. Smakowałam je :) Jestem wzruszona tak dogłębnym wejrzeniem. Dotknęłaś tu tematu, który mało kto rozumie w moim świecie (chociaż zapewne nie to miałaś na myśli). Jestem synestetyczką i dla mnie słowa, brzmienia, dźwięki bywają jak fizyczny dotyk w dosłownym rozumieniu, ale ponieważ to dramatycznie męczy to dużo życia poświęciłam na zgładzenie tego "daru". Największą moją tęsknotą jest cisza pozbawiona bodźców. Poezję kocham za brak gwaru i za to, że wiele bodźców umie zlewać się w łagodność. Wydobyłaś to sedno, to co było pierwotnym zamysłem, a co zazwyczaj ginie po publikacji. Zgadzam się, słowa pobudzają, mają erotyczną moc na poziomach brzmień, znaczeń i ducha. Z tej mocy w sposób wręcz nieziemski korzystał na przykład Neruda.
Właśnie, czy poezja kłamie? Świetne pytanie, rozmyślałam nad tym i doszłam do takiego wniosku: oczywiście, że kłamie, tylko co jest punktem odniesienia? Sam zapis to już zakłamanie wobec naturalnej organizacji mowy. Same metafory to już zakłamanie wobec naturalnej organizacji znaczeń, ale też zmysłowego poznawania. Więc tak, poezja działa właśnie dlatego, że kłamie. Najpiękniejszą poezję odczuwamy wtedy, kiedy kłamie tak dobrze, że mówi prawdę.
Raz jeszce dziękuję za możliwość czytania Twoich interpretacji i refleksji oraz za to, jak mnie inspirujesz. Pozdrawiam Cię ciepło i prawdziwie z serca.

Larisa

2024-09-14

Wróciłam ponownie do Twojego wiersza, by poruszyć zagadnienie prawdy... prawdy napisanego słowa.
Czy poezja kłamie? Myślę, że uwodzi czytelnika, kreuje doznania, wpływa na wyobraźnię, rozwija płaszczyznę duchową, a także odnosi się w jakiś cudowny, emocjonalny sposób do najskrytszych zakamarków duszy. Poprzez siłę słowa rozbudza i przemawia do naszego wnętrza.
Czy poezja może być swego rodzaju flirtem? Na płaszczyźnie duchowej moim zdaniem tak. Czymże jest wiersz Nerudy jak nie przyzwoleniem na flirt... emocjonalną "zdradę" pomiędzy różnymi utworami... na gruncie silnego, aczkolwiek niewymiernego spoiwa jakim jest "ona" sama, czyli poezja. "Ona będzie zawsze". Poezja jest wieczna...
Doskonale ujęłaś te aspekty w swoim wierszu.
Za każdym razem odnajduję w nim głębsze pokłady.
Wciąż czytam Twój wiersz... i zapewne jeszcze powrócę.
Serdecznie Cię pozdrawiam

Toya

2024-09-13

Bardzo kobieco. Świetna metaforyka. Lekkie pióro. Czysta przyjemność czytania:)

Wanda Kosma

2024-09-17

Dziękuję, Ewo, z serca :)

Marek Żak

2024-09-13

Ależ fajny wiersz, real to jaskinia rzeczywistości, obowiązków, dotrzymanych przysiąg, a w poezji, w kawiarniach literackich, gdzie aforyzmy, niedopowiedzenia i subtelności tworzą inny świat, można troszeczkę więcej, czego domaga się tłumiony zew natury. Przypomina mi się cudna piosenka Hanny Banaszak : Mam ochotę na chwileczkę zapomnienia. napisaną przez mistrza Młynarskiego. Serdeczności.
https://www.youtube.com/watch?v=s44hJiGRMX0

Wanda Kosma

2024-09-16

Doskonale to ująłeś :) Dziękuję za super komentarz i link, piosenkę uwielbiam. Pozdrawiam serdecznie :)

Waldi1

2024-09-13

i tu jest piękna miłość ...aż z wnętrza wybucha ... pozdrawiam serdecznie ...

Wanda Kosma

2024-09-16

Dziękuję za piękne słowa :) Pozdrawiam serdecznie :)

Wszystkość^(*)

2024-09-13

Na szczęście w wierszach można a nawet trzeba być bezwstydnie szczerym. Ciary mam, fantastyczny✨

Wanda Kosma

2024-09-16

Tak :) Dziękuję bardzo za obecność i dobre słowo. Pozdrawiam serdecznie :)

sturecki

2024-09-13

Odnajduję w treści wiersza kilka kwestii.
1/ Autorka pragnie być prawdziwa i szczera, choć przyznaje, że w miłości często nie potrafi być całkowicie szczera.
2/ Autorka ukazuje rozdźwięk między życiem osobistym a literackimi fascynacjami, flirtując z mężczyznami i kobietami poprzez literaturę, szukając w niej emocjonalnych przeżyć, które są niedostępne w realnym świecie.
3/ Autorka zdaje się unikać konfrontacji z rzeczywistością poprzez literackie ucieczki. Pragnie czerpać zmysłowe i emocjonalne spełnienie z książek oraz kawiarni literackich.
4/ Autorka pragnie odnaleźć „czystą przesłankę” w sobie, która pozwoliłaby jej być autentyczną i spełnioną.
5/ Wiersz kończy się refleksją nad intensywnością i chaosem emocjonalnym, które prowadzą do „wielkiego wybuchu”, symbolizując ostateczne zderzenie z własnymi pragnieniami i realiami.
6/ To szczególny rodzaj spowiedzi, która odsłania intencje i wewnętrzne przeżycia osoby tworzącej poezję.

sturecki

2024-09-17

Wiem, że autorka nie jest tożsama z podmiotem lirycznym, ale mój rozpęd połączony z brakiem czasu pozostawia takie, a nie inne ślady. Muszę chyba zwolnić, albo udać się do sklepu i zakupić precyzję.

Wanda Kosma

2024-09-16

Jak zawsze obdarowujesz wspaniałym komentarzem, który wręcz skanuje wiersz :) Bardzo dziękuję. Mam taką tylko sugestię, aby "autorkę" zamienić na "peelkę" :) Pozdrawiam serdecznie :)

sisy89

2024-09-13

Wiersz piękny, nietuzinkowy, mam kilka skojarzeń ale jakoś nie co umiem ubrać ich w słowa. Z podziwem czytałam. Pozdrawiam serdecznie :)

Wanda Kosma

2024-09-16

Dziękuję za tak dobre słowa i pozdrawiam serdecznie :)

sisy89

2024-09-13

*nie umiem

rzabaprzezrz

2024-09-13

Wow! Erupcja! Wypływa lawa z wnętrza, ujmuję tak moje wrażenie, ponieważ nasuwa mi się skojarzenie do wiersza Prostaczka: "Wulkany":) Uwielbiam próby dptarcia do prawdy i ujęcia jej w słowach. Pozdrawiam ciepło:)