na obrzeżu nieba świat się lepszy zdaje
inne obyczaje niewiadome treści
więc tęsknimy wietrznie za tym co nieznane
a jednak kochane urodą miłości

dla niej wciąż gotowi na zew horyzontu
pośrodku zamętu niebieszczymy myśli
i z tęsknoty tkamy wiersze bez pardonu
w ścianach szarych domów . nieznani artyści

na obrzeżu nieba własnych afirmacji
bez podania racji zbudujemy eden
w którym wieczne szczęście będzie w oczy patrzeć
czerń niechcianą zatrze barwy wleje w zieleń

.

uleciały ptaki w niebo
ponad moim zamyśleniem
że niczego nie potrzeba
kiedy zachwyt jest milczeniem

nad lotnością śpiewców nieba
celebrytów pośród liści
drzew . wszak czasem przysiąść trzeba
by marzenie ludziom ziścić
śpiewem co ukoi duszę
pośród zgiełku i ramoty

uleciały . więc nie muszę
już właściwie pisać o tym



dzień dobry dla wszystkich :)