Pułapka szarego żywota wymusza na tłumie sztuczność tak silną

wśród spraw tak małego w przymiotach wyczucia nad bólem, ludzką wrażliwość

potrafimy tylko zdeptać, jak omijamy cierpienie tłumiąc prawdziwość;

Pokaż innym wszystko we łzach, a wspomnisz samym westchnieniem swój błąd na żywo



Na przyszłość żyj tu i teraz z dala od wspomnień licznych

znajdź w tym, co w życiu wybierasz, zapas dozgonnej siły

wtedy ochronisz siebie łzami na widok bezbronnych oczu

kiedy coś zdobi Ciebie za życia, siłą jest to, by wciąż czuć



A to, co poczułem zatrzymując wzrok na chwilę w momencie na nich

dało coś, co z bólem jakby tłumiąc, ot tak spłynęło ze mnie, zanim

w ogóle zdołałem pomyśleć, że to są te same oczy Chrystusa, gdy umierał

to tłum ten, do zmian niezdolny, nie chce wciąż sobie nawet szkodzić wyrzutami sumienia



W przeciwnym razie, musiałby się w tym pędzie zatrzymać

więc milczy zatem, wśród prawd z życiem, gdy bezsens zawita

a wtedy jak czegoś się o sobie w tym impasie dowie

zatęskni za retrospekcją pojedynczy nawet człowiek