na początku jest stacja terminal albo port
one wszystkie są częścią każdej podróży
niewiele brakuje
by uciekł ostatni pociąg samolot lub statek
przed wyjazdem nie zajrzeli nawet do literatury
nie znają kierunku
a wejść dla podróżnych widzą
o wiele za dużo
kiedy wreszcie wyruszają przychodzi ulga
bo rozpocząć trzeba
choćby nawet nie było wiadomo
którędy
i w którą stronę

powiedzieć że ruszyli z dużym opóźnieniem
może tylko ten kto nie zna różnicy między wartością względną i bezwzględną
nic nie wie o umowności poziomu morza jedynki i zera
a jednak czas odprawy jest bezwzględny

twarz strachu że czas nieodpowiedni
że dystans zbyt wielki
wymienia spojrzenia z obliczem znużenia

płyną więc w powietrzu
w uszach słyszą szepty
podróż jest jak sen
a sen jest jak podróż
coś zmienia się bezpowrotnie kiedy zamykasz i otwierasz
oczy


nie tylko zresztą oczy
słowa i zdania krążą między nimi jak pszczoły
ostrzegają że upływający czas
niczym kornik który zamieszkuje głowy z drewna
zabierze z niej imiona daty i zdarzenia


a jeszcze zanim wyruszyli wspominał wrzosy
nad zatoką z ojcem
wtedy jeszcze pamiętał

zdumienie wypełnia przestrzeń gdzieś pomiędzy nimi
by za chwilę być świadkiem
mocnego uścisku
w którym granica
w którym terytorium
przestają się liczyć

odtąd stoją już razem pod dębem pod skałą i pod wodospadem
popatrz na nich przez chwilę poczujesz to samo
las i kamień i strumień spoglądają na ciebie

to właśnie gdzieś po drodze zaczęli rozumieć
powiedział wtedy nie myślałem nigdy że będziemy razem
niebo ziemia i morze są jak plaster miodu
za dnia krążą pszczoły i śpiewają ptaki
w nocy zaś rządzą duchy


teraz są gdzieś pomiędzy pośrodku a więc w drodze
“somewhere in between” kate bush gary brooker

oddechy za plecami dorastanie dzieci jak perkusja bohnama
naraz walc i samba

skoro mowa o tańcu
patrząc na jej włosy myśli
tańczą w powietrzu do słońca jak jednodniowe motyle
barwy na tle szarej skały
dwa porządki czasu napięcie pomiędzy światłem dnia a nieuchronnym zmierzchem
wśród kartek i fotografii
tu i teraz jest oddech
i mrugnięcia powiek

dni godziny sekundy
pogrzeby rodziców
coraz łatwiej zapomnieć
że nic nie jest na stałe
im mniej czasu tym trudniej
mijać kolejne opuszczone domy
zamykać pokój za pokojem

niedokończona podróż
niedokończeni ludzie
zatrzymać się przy każdym
jest niemożliwością
afront nieunikniony
jak "no thanks" po zmroku
gdy mijani turyści
częstują butelką
czy w tym pośpiechu
już tylko brzęk monet
znudzony głos przewodnika
wyrzut i pretensja


w czasie w którym
Achilles zamienił się z żółwiem
osobiste rekordy
korony gór
czyny
i pamiątkowe zdjęcia
minimum socjalne sławy dla każdego
miliony elektronów dookoła świata
terabajty pamięci
która nie ma korzeni

jak nie utracić
tego co mówią cienie i posągi
odpowiadając na niewypowiedziane pytania nowoprzybyłych

jak przeniknąć na wskroś
miejsce ludzi zdarzenia


może dotknij skały
stopami - powietrza


odnajdziesz wtedy twą odległą wyspę
gdzie słowa ważą więcej
w miastach cokolwiek rzadko zmienia się przez dźwięki
a tutaj niewiele potrzeba by zmienić złoczyńcę w zwierzę
głupca w skałę kobietę i mężczyznę w drzewo i w strumień
lub w dziecko na brzegu morza
kiedy wchodzi słońce