dni ponure dni markotne
są jak szaro-bure koty
które leżą cicho w oknie
bo się im znudziły psoty

nawet mruczeć im się nie chce
bo wysiłek to zbyt wielki
wolą słuchać kropli deszczu
i leniwie się wysennić

bo i cóż to komu szkodzi
snuć fantazji chwile w oknie
gdy na parapecie chłodnym
chociaż zimno to nie zmokniesz

i przeciągniesz grzbiet od nowa
z nowym słońcem igrał będziesz
jak kot w marcu głośno wołał
dniom ponurym po kolędzie

mrau raz szaro mrau dwa buro
koci koci koci łapci
dniom ponurym bywa smutno
gdy stronimy od mruczanki

którą każdy gdzieś ma w środku
jak mechanizm nakręcany
nutą ciszy i spokoju
co tęczowo barwi szarość

.

zapomniane serca święto
niewymownych słów sakrament
jest modlitwą najpiękniejszą

w smutnej duszy czysty diament
który kruszy się srebrzyście

między pulsu bicie wpada
barwiąc jak jesienne liście
fraz zbyteczną maskaradą

i wciąż szukasz go pamięcią
w serca kącie najciaśniejszym
upust dając zbędnym wersom

wyplatając strofy wierszy





. fantasmagorie .