tam gdzie się niebo z ziemią dotyka
mierząc horyzont tęsknoty śladem
wizji co dźwięczy jak serc muzyka
wbijając refren w raptularz marzeń

o tym jak dusza spragniona światła
ciemną doliną biegnie do słońca
skarżąc się cicho że blask jej skradła
horyzontalna linia bez końca

i bez początku jakby nie było
nieba i ziemi w melodii tęsknej
tam gdzie się płoży bezbronna miłość
pragnąc się cicho zanurzyć w pięknie

tam gdzie się ziemia spotyka z niebem
ślady tęsknoty horyzont ranią
tam połamiemy się ciepłym chlebem
w słowach refrenu zamkniemy całość

początku końca i dróg nie- chcianych
co za horyzont fantazją biegną
słowami wierszy tłem malowanych
w których dojrzewa nieznana jedność

.

unieś mnie proszę nad ciężar ciała
niech mnie chmur widmo lekko kołysze
pozwól się duszy unieść nad całość
tego co tłumi i gwałci ciszę

daj być tak lekką jak srebrna nuta
co na księżyca zawisła rzęsie
i nie zapomnij że moja dusza
pragnie się lekko zanurzyć w pięknie

unieś mnie proszę i pozwól wierzyć
że gdzieś pod maską dziennego błazna
jest obszar w którym dobro się szerzy
i świeci jasna błękitna gwiazda