Twoje Wiersze - enklawa

enklawa

rymowany

2020-11-27 01:15

spójrz dalej niż wzrok sięga
niż księgi mądre piszą
daj ciału w duszy mięknąć
napawaj się snów ciszą

i zanurz się w pejzaże
świetlistych alegorii
na wiatr puść wodze marzeń
niech mkną przed siebie wolne

spójrz dalej popatrz śmiało
i nie bój się niewiedzy
twój umysł jest enklawą
zamkniętą w świecie ludzi

tak jak i ty niepewnych
ze wzrokiem nader szklistym
z sercem w bez-dusznej twierdzy
ślepoty oczywistej

więc spójrz po raz ostatni
i zobacz jak raz pierwszy
że twój świat chociaż mały
jest najpiękniejszym wierszem

pisanym dniem po nocy
i nocą aż do rana
wciąż zapatrzonym w oczy
po drugiej stronie jawy

http://us.123rf.com/450wm/nexusplexus/nexusplexus1210/nexusplexus121000774/15628209- zdj%C4%99cie-ludzkiego-oka-na-szarym-tle.jpg?ver=6 .

autor

TESSA

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz nie został jeszcze oceniony.

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: niebieski

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Iks Weli

2020-11-27

Tak :) I tak pięknie przy okazji utwierdziłaś mnie w przekonaniu, że coś tak ostatnio w swych codziennych skłonnościach poprzestaję na ścianach, zamiast przez nie przechodzić i widzieć takie obrazy, jak Ty tu sugerujesz :) Enklawa - specyficzne słowo i właściwie jego znaczenie też. Tutaj wydaje sią dotyczyć "obudzonych", choć "oświeconych" - też pasuje. Ale "obudzeni", czyli "widzący" lepiej uzasadniają widoczną tu mnogość słów dotyczących wzroku :)Bo przecież chcesz, żebyśmy coś zobaczyli i tym samym wstąpili do enklawy ;) Bardzo zacny ten wiersz :)

TESSA

2020-11-28

dziękuję drogi Iks :) wiem, że widzisz więcej...

Marek Żak

2020-11-27

Bardzo fajnie wyszło, z filozoficznym, uniwersalnym przeslaniem. Jedno msz "zanurz się w pejzażu lub pejzażach". Pozdrawiam

TESSA

2020-11-28

również Cię Marku pozdrawiam...

Kornel Passer

2020-11-27

Gdy będzie dzień za dniem się wił ,
a noc ucieknie bokiem
gdy wieczór rankiem stanie się
a lato całym rokiem.

Wtedy już będę wiedział, że
przybyłem w Twoje strony,
i może wtedy skończę już
wiersz pisać odłożony,

który zacząłem w dawnych dniach,
gdy świat mi pachniał latem,
stokrotki z łąki mogłem rwać,
a las był moim bratem.

Gdy teraz spojrzę w te dni wstecz,
z pokoi kurzu pełnych,
to czasem trudno wstrzymać łzy,
siedząc wśród murów szczelnych.

I tylko wiersz pozostał mi,
jak okno do dni wolnych,
wśród których płynąć chciałbym znów,
jak łódź wśród fal swawolnych.

TESSA

2020-11-28

Kornelu, wzruszyłam się... dziękuję Ci za piękny wiersz :)

szara

2020-11-27

Fantastyczny wiersz z super przesłaniem
Z przyjemnością przeczytałam😃
Pozdrawiam serdecznie