X
Z mroku
proza wierszowana
2021-06-19 00:10
W każdym z nas tkwi zło. Skrzętnie skrywane. Jednak nie ma światła bez mroku, który jest rozświetlany. Światło i mrok, dobro i zło. Te dwa pierwsze są fizycznym odzwierciedleniem świata. Dwa pozostałe należą do świata wewnętrznego w kategoriach moralności. Cienie są zewnętrzną manifestacją na przesłaniane światło. Wewnętrzny mrok może wynikać z zewnętrznych upodobań, ale jest głównie odpowiedzią na życie, które przeżywamy, na doświadczenia dobre i przykre. Stąd niebo i piekło w mistyce wielu religii, również chrześcijańskiej.
Cop robimy z tym przyczajonym w nas mrokiem? Zwykle nie dopuszczamy go do siebie. Objawia się w epizodach, których się wstydzimy. Zazwyczaj są dwie drogi. Jedna z nich to niedopuszczanie mroku. Druga, to rozumienie, że istnieje i naprawianie szkód przez wlewanie większej ilości światła.
Cop robimy z tym przyczajonym w nas mrokiem? Zwykle nie dopuszczamy go do siebie. Objawia się w epizodach, których się wstydzimy. Zazwyczaj są dwie drogi. Jedna z nich to niedopuszczanie mroku. Druga, to rozumienie, że istnieje i naprawianie szkód przez wlewanie większej ilości światła.
Onegdaj lubowałem się w przechadzkach,
zwłaszcza w księżycowe noce, nawiedzałem
mroczne zaułki z dala od latarni,
rozpraszających poświatę srebrnej tarczy,
którą brałem za dobrą monetę, a tych akurat,
nie miałem zbyt wiele w kieszeni.
Siedział skurczony, dziecko niemal, zlewając się
z szarością odrapanej, czynszowej
kamienicy, wciśnięty głęboko w załomek muru.
Jego ramionami wstrząsał szloch.
Kiedy wyciągnąłem rękę, przyłączył się do mnie i
do mojego równie milczącego towarzysza.
Od tej pory milczeliśmy we trójkę,
przechadzając się po ulicach śniącego miasta.
Po pewnym czasie zauważyłem,
że zmieniły się moje nawyki i ścieżki moje
na dotąd niewydeptane. Coraz częściej
odwiedzałem dzielnice, gdzie uliczki
oświetlone pojedynczymi latarniami,
rzucały cienie bezwstydnych dziewek,
zaś myśli stawały się pogmatwane i mroczne.
A on rósł, jakby karmiąc się tą ciemnością.
Pierwszą udusiłem gołymi rękami,
zwiotczałą porzucając w studni podwórka.
Na kolejny spacer wybrałem się z nożem
owiniętym w gazetę, długo ostrzonym
na osełce, skrytej dotąd na dnie szuflady,
usprawiedliwiany myślą o krajaniu chleba
i mięs, których przecież nie gościłem w spiżarce.
Tym razem zostawiłem po sobie krwawe
piętna, w blasku księżyca przemienione
w smugi głębokiej czerni. Coraz częściej
przechodnie oglądali się za mną, z niepokojem
spoglądając na mój podwójny cień.
I coraz trudniej było mi kryć się z odmiennością
uświadomioną, nie dzieloną z nikim.
A wszystko krzyczało we mnie – patrzcie,
to ja zostawiam te ślady.
Mogłem wyrugować z siebie ową część duszy,
kierując nóż we własną pierś.
Na to byłem jednak zbyt tchórzliwy i
o dziwo, zbyt zadowolony z siebie.
Zacząłem zostawiać podpisy,
w interwałach kryjąc się w domowym zaciszu,
gdzie płakałem, przeklinając znajdę.
Na koniec zrozumiałem, że mogę pozbyć się cienia,
jedynie stając się nim. Uwolniony, wcisnąłem się
w załomek muru odrapanej kamienicy, moimi ramionami
wstrząsał szloch, kiedy osuwałem się w głęboki mrok.
zwłaszcza w księżycowe noce, nawiedzałem
mroczne zaułki z dala od latarni,
rozpraszających poświatę srebrnej tarczy,
którą brałem za dobrą monetę, a tych akurat,
nie miałem zbyt wiele w kieszeni.
Siedział skurczony, dziecko niemal, zlewając się
z szarością odrapanej, czynszowej
kamienicy, wciśnięty głęboko w załomek muru.
Jego ramionami wstrząsał szloch.
Kiedy wyciągnąłem rękę, przyłączył się do mnie i
do mojego równie milczącego towarzysza.
Od tej pory milczeliśmy we trójkę,
przechadzając się po ulicach śniącego miasta.
Po pewnym czasie zauważyłem,
że zmieniły się moje nawyki i ścieżki moje
na dotąd niewydeptane. Coraz częściej
odwiedzałem dzielnice, gdzie uliczki
oświetlone pojedynczymi latarniami,
rzucały cienie bezwstydnych dziewek,
zaś myśli stawały się pogmatwane i mroczne.
A on rósł, jakby karmiąc się tą ciemnością.
Pierwszą udusiłem gołymi rękami,
zwiotczałą porzucając w studni podwórka.
Na kolejny spacer wybrałem się z nożem
owiniętym w gazetę, długo ostrzonym
na osełce, skrytej dotąd na dnie szuflady,
usprawiedliwiany myślą o krajaniu chleba
i mięs, których przecież nie gościłem w spiżarce.
Tym razem zostawiłem po sobie krwawe
piętna, w blasku księżyca przemienione
w smugi głębokiej czerni. Coraz częściej
przechodnie oglądali się za mną, z niepokojem
spoglądając na mój podwójny cień.
I coraz trudniej było mi kryć się z odmiennością
uświadomioną, nie dzieloną z nikim.
A wszystko krzyczało we mnie – patrzcie,
to ja zostawiam te ślady.
Mogłem wyrugować z siebie ową część duszy,
kierując nóż we własną pierś.
Na to byłem jednak zbyt tchórzliwy i
o dziwo, zbyt zadowolony z siebie.
Zacząłem zostawiać podpisy,
w interwałach kryjąc się w domowym zaciszu,
gdzie płakałem, przeklinając znajdę.
Na koniec zrozumiałem, że mogę pozbyć się cienia,
jedynie stając się nim. Uwolniony, wcisnąłem się
w załomek muru odrapanej kamienicy, moimi ramionami
wstrząsał szloch, kiedy osuwałem się w głęboki mrok.
Nie wyjaśniam ostatniej strofy. Czy to katastrofa? A może intencja czarnej dziury za sprawą osobliwości wychodzącej poza nasz kosmos.
Ocena wiersza
Wiersz został oceniony
2 razy
Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Monika Larn
2021-06-21
Początkowo profilerzy kryminalni uważali, że seryjni mordercy są niejako kształtowani przez środowisko, zasadniczo skupiając się na wątku toksycznych matek i trudnego dzieciństwa. Twierdzili, że traumy lub długotrwałe maltretowanie psychiczne lub/i fizyczne we wczesnym rozwoju człowieka, budują w nim i umacniają mroczną stronę oraz powodują, że stają się psychopatami. Obecnie uważa się, że również nie bez znaczenia są indywidualne predyspozycje somatyczne np. budowa mózgu (mniej rozwinięte płaty czołowe) oraz szeroko rozumiana osobowość. Czy więc psychopatą się rodzimy, czy też stajemy? A może zło tkwi w nas i czeka na właściwy moment? A może są ludzie, w których nie ma mroku? (wątpię). Ciekawie do tematu podszedł Poe w opowiadaniu "Czarny Kot".
Wiersze, który skłaniają do przemyśleń, zawsze cenię. Pozdrawiam.
Wiersze, który skłaniają do przemyśleń, zawsze cenię. Pozdrawiam.
Baba-Goga
2021-06-19
Niektórzy seryjni mordercy w swoim przekonaniu czyścili świat ze zła, mieli często poczucie misji.
Ze swojego punktu widzenia robili to czego nie potrafił system. Inni zabijali, by zaspokoić głód swej chorej duszy. Zabicie, zgwałcenie dawało chwilową satysfakcję także seksualną, bo tylko tak ją osiągali.
Co sprawia, że człowiek staje się bestią i co w nim zmienia zabijanie kolejnych ofiar? Coś o tym w wierszu mówi rosnący cień.
Pozdrawiam
Ze swojego punktu widzenia robili to czego nie potrafił system. Inni zabijali, by zaspokoić głód swej chorej duszy. Zabicie, zgwałcenie dawało chwilową satysfakcję także seksualną, bo tylko tak ją osiągali.
Co sprawia, że człowiek staje się bestią i co w nim zmienia zabijanie kolejnych ofiar? Coś o tym w wierszu mówi rosnący cień.
Pozdrawiam
Kornel Passer
2021-06-19
Były i kobiety, które okazywały się seryjnymi morderczyniami, i to całkiem sporo, tyle że , jak to kobiety , wybierały bardziej subtelne metody np. trucie. Co do drugiego wątku z komentarzy, do końca nie jest jasne , co było pierwsze ; zło , czyli etyka, czy natura. Od odpowiedzi na to pytanie zależy czy jesteś filozoficznym materialistą czy tym drugim , którego nie lubię określać idealistą, a nie wiem jak go określić (to a propos wpisu Agnieszki). Zło jest w każdym z nas, to prawda i pocieszamy się , że to zło nie jest takie złe, bo nie prowadzi nas na drogę Kuby Rozpruwacza. Ale w ciemnościach etycznych obowiązuje pewna kolejność. Najpierw zaczynamy lubować się w przechadzkach ciemnymi alejami , a potem dopiero mordujemy. Bardzo dobrze zbudowany klimat opowieści.
2021-06-19
Moralność istniała już przed zerwaniem owocu (Biblia nie mówi o jabłku), ale była sprowadzona do jednego zakazu. Właśnie zerwania tego owocu z jedynego drzewa w raju. etyka była zerojedynkowa , ale była, sprowadzała się do tego , że WSZYSTKO było dobre, a ZŁEM było zerwanie owocu. Jak widać nawet raju nie dało się skonstruować całkowicie bez etyki...
2021-06-19
Dziękuję, Kornelu za dodatkowe objaśnianie fenomenu zła.
Akurat, z wypowiedzią Agnieszki zgadzam się o tyle, że jedynie samouświadomienie pozwala nam na drążenie tematu świata wewnętrznego.
Cofnę się do mitu rajskiego Jabłuszka i Ewy.
Zgodnie z biblią Drzewo zawierało w sobie wiedzę i właśnie moralność. Moim zdaniem to poetyckie przejście do samouświadomienia, czyli zdobycia umiejętności myślenia.
Oczywiście patrirchalni prorocy obarczyli za grzech pierworodny Ewę. Ale, moim zdaniem, to zaszczyt dla Ewy i płci żon oraz matek.
Owszem, jestem filozofem, ale jako filozof odkrywam prawdę i nie mogę wierzyć bez pytań, bo wiara zawiera w sobie prawdę w konserwie, a więc nie ma czego szukać.
Uważam siebie za agnostyka, który zadaje pytania, nie wykluczając Boga jako siły wyższej. Agnostyk nie powinien wykluczać niczego.
Jestem więc zarówno filozofem idealistycznym jak i materialistycznym. Coraz bardziej dochodzę do przekonania, że myśl i materia należą do jednego równania, w którym się równoważą. Póki co Einstein podał prosty wzór na równoważność masy i energii E=mc2. W dobie informatyki pewnie doczekamy się wzoru, który równoważy również informację, czyli myśl.
Pozornie odszedłem od wiersza.
Kolejność to związki przyczynowo skutkowe. Chociaż mechanika kwantowa wspomina o przypadku bez związku.
Dziękuję, Kornelu. Zastanawiałem się nad wstawieniem tej opowieści, która może być odebrana na różne sposoby.
Ale chyba właśnie o to chodzi!
Jerzy Edmund Alchemik
Akurat, z wypowiedzią Agnieszki zgadzam się o tyle, że jedynie samouświadomienie pozwala nam na drążenie tematu świata wewnętrznego.
Cofnę się do mitu rajskiego Jabłuszka i Ewy.
Zgodnie z biblią Drzewo zawierało w sobie wiedzę i właśnie moralność. Moim zdaniem to poetyckie przejście do samouświadomienia, czyli zdobycia umiejętności myślenia.
Oczywiście patrirchalni prorocy obarczyli za grzech pierworodny Ewę. Ale, moim zdaniem, to zaszczyt dla Ewy i płci żon oraz matek.
Owszem, jestem filozofem, ale jako filozof odkrywam prawdę i nie mogę wierzyć bez pytań, bo wiara zawiera w sobie prawdę w konserwie, a więc nie ma czego szukać.
Uważam siebie za agnostyka, który zadaje pytania, nie wykluczając Boga jako siły wyższej. Agnostyk nie powinien wykluczać niczego.
Jestem więc zarówno filozofem idealistycznym jak i materialistycznym. Coraz bardziej dochodzę do przekonania, że myśl i materia należą do jednego równania, w którym się równoważą. Póki co Einstein podał prosty wzór na równoważność masy i energii E=mc2. W dobie informatyki pewnie doczekamy się wzoru, który równoważy również informację, czyli myśl.
Pozornie odszedłem od wiersza.
Kolejność to związki przyczynowo skutkowe. Chociaż mechanika kwantowa wspomina o przypadku bez związku.
Dziękuję, Kornelu. Zastanawiałem się nad wstawieniem tej opowieści, która może być odebrana na różne sposoby.
Ale chyba właśnie o to chodzi!
Jerzy Edmund Alchemik
Afrodyta(*)
2021-06-19
Bardzo przejmujący utwór, przynajmniej dla mnie, moralność nie jest częścią natury, ta została stworzona później.
BardzoBardzo
2021-06-19
W sumie Kubo nie musisz nic wyjaśniać twoja historia jest nader czytelna. Aż czuć od Ciebie chęć rozpruwania tych kobiet.
Pozdrawiam :)
Pozdrawiam :)
2021-06-19
Głównie o mężczyznach się słyszy. Kobiety też były ale to mniej widowiskowe.
Kiedyś dorwałem książkę o kobietach morderczyniach. powiem szczerze że autor w miarę sensownie przyłożył się do oddania psychiki takich oprawczyń. no i muszę przyznać że to kosmos ze tak powiem
Kiedyś dorwałem książkę o kobietach morderczyniach. powiem szczerze że autor w miarę sensownie przyłożył się do oddania psychiki takich oprawczyń. no i muszę przyznać że to kosmos ze tak powiem
2021-06-19
Cóż, w rzeczy samej. Kuba albo z angielskiego Jack the Ripper jest pierwowzorem podmiotu lirycznego utworu.
Zastanawiałem się, czy tak jak powiadasz chodziło tylko o chęć rozpruwania kobiet. Niemniej, jeżeli chodzi o seryjnych morderców, to głównie mężczyźni. To jest zastanawiające, BardzoBardzo.
Zastanawiałem się, czy tak jak powiadasz chodziło tylko o chęć rozpruwania kobiet. Niemniej, jeżeli chodzi o seryjnych morderców, to głównie mężczyźni. To jest zastanawiające, BardzoBardzo.
Autor poleca
Inne wiersze z tej samej kategorii
Nowa Ziemia i nowe kopalnie wiedzy
- Kaskader składni i mieszacz desygnatów(*)
wypełnić szarą pustkę...
- naskraju*(*)
Ja tam byłam! Sophonisba Anguissola, Gra w szachy
- Elżbieta
JESTEŚ GOTOWY?
- Anielska Łza
Żadnych ciastek /5/
- rafal_sulikowski(*)
spełnienie
- rafal_sulikowski(*)
Wystarczy, że kochasz mnie
- Yaro
Cieszę się
- MsMaciek
Polowanie
- Elżbieta
"Przerwana ucieczka"
- Tadek1(*)
Inne wiersze tego autora
Haiku na chwilę ostatnią i pierwszą
Stany rozproszenia
Rozbieżnie
Opowieści upadłe jesienią
Horyzont przydarzeń. Lepidoptera - bigos vs bielinek
Miłość jest kotem
Dawno ostygła herbata
W zachodzie
warunki brzegowe
Poselstwo mroku
Prawo do...
Zaczarowany flet
Prześwity
Odtwarzanie
Nie jestem myślą raczej pustką w was
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności