X
Dom
proza wierszowana
2024-02-24 22:00
Debiut
Ściany mnie tłamszą,
a sufit przygniata,
z boleści tej zamieram wyczerpana.
Za oknem w oddali śpiew ptaków radosny
kolejny cios zadaje.
Wbita w posadzkę zamieniam się w panel niezdatny
już do cyklinowania.
Znieść więcej nie zdołam. Zdeptana tkwię w tych czterech ścianach,
a może ja się nią staję.
Ścianą, której wyburzyć nie potrafię, daję schronienie
sobie samej.
a sufit przygniata,
z boleści tej zamieram wyczerpana.
Za oknem w oddali śpiew ptaków radosny
kolejny cios zadaje.
Wbita w posadzkę zamieniam się w panel niezdatny
już do cyklinowania.
Znieść więcej nie zdołam. Zdeptana tkwię w tych czterech ścianach,
a może ja się nią staję.
Ścianą, której wyburzyć nie potrafię, daję schronienie
sobie samej.
