https://i1.ujarani.com/3/5/5nimWZ.jpg



kiedy proza piórem rządzi
wkładam dłonie do kieszeni
i próbuję być rozsądna
chociaż to niewiele zmieni

bo ja w genach magię chowam
literując na potęgę
tworzę słowa . słowa . słowa
póki żyłka mi nie pęknie

bezradności pośród prozy
która ludzkim życiem rządzi
wciąż próbuję tworzyć strofy
w których magia z rymem błądzi

zaklinając rzeczywistość
w płynność wiersza bez rutyny
w wersach chowam jasną przyszłość
poszukując wciąż przyczyny

namiętności samej w sobie
i na przekór dniom codziennym
dłonie więc w kieszeni chowam
póki żyłka mi nie pęknie



https://i1.ujarani.com/3/2/2Qktuz.jpg

.

nie umiem być nijaka
choć przecież niczym jestem
człowiekiem z duszą ptaka
zachwycam się powietrzem

i wdycham byle - jakość
jak zbędną witaminę
dla której wczesna starość
jest niczym coś co minie

jak lot na ciemnym niebie
z błękitną garścią ziarna
którym obsiewam glebę
choć plenność jego marna

nie umiem być nijaka
i nie dam wmówić sobie
bo mając duszę ptaka
zwyczajnie mogę pobiec

w swych myślach tak daleko
jak wolność mi pozwoli
w niewoli . tej człowieczej
uduchowionej roli




. wątpiącym .