ilu ludzi tyle światów
w świecie co jest domem wszystkich
marzeń . faktów i dramatów

choć dalekich to tak bliskich
ludziom którzy mają w oku
ból cierpienia . kolor nieba
i próbują zyskać spokój
tak na przekór grozie piekła

a mnie boli przemoc wszelka
a ja zrobić nic nie mogę
tylko krzyczeć w strofach wiersza

i próbować wierzyć w Boga
jedynego dla nas wszystkich
bez protekcji i z umiarem
pojąć obcych istnień błyski
i zachować serca wiarę

.

byłam . jestem i zostanę
kimś kto nie zna innej drogi
oprócz tej co sieje zamęt
wciąż wmawiając że jest bogiem

a ja wątpić dziś zaczynam
w twardość jej podłoża miękką
nie wiem czyja to jest wina
brudu?
chociaż kocham piękno

i chcę patrzeć w stronę jasną
silne stopom dać podłoże
pięknieć kiedy gwiazdy gasną
wraz ze słońcem świecić mocniej

być i zostać kimś kto kocha
choć nienawiść zęby szczerzy
piękna szukać w każdych stronach

i naiwnie ciągle wierzyć
że się świat obudzi w sobie
kiedy brud już dna dosięgnie

że podniesie głowę człowiek
i zobaczy jak jest pięknie

.

bezsilność trzyma za rękę
podstępna . zimna i obca
jak czarna dziura w bezkresie

nadziei na manowcach
dni co się plotą bez sensu
wmawiając że tak być musi
w życiowym akcie procedur
niespodziewanych wzruszeń

bezsilność dzisiaj prym wiedzie
i puścić mnie durna nie chce
a ja potulna jak bezdech
wdycham marne powietrze

i wierzę że kiedyś minie
w kosmicznym akcie wybuchu
tego co dusi się we mnie
stanie się czystą skruchą



https://youtu.be/Y7CLoxBo7-4


.