„Zakurzone wspomnienia”
wciąż odnajduję Ciebie.
Błyszcząc i przyzywając hipnotyzujesz.
A ja zatracam Siebie
Pośród zakurzonych wspomnień
wciąż błąkam się bez celu,
błądząc i gubiąc drogę, lawirując,
pośród pustek tak wielu.
Pośród zakurzonych wspomnień
ścieżki między grobami
prowadzą do samotni gdzie czeka mrok.
W mroku jesteśmy sami.
Pośród zakurzonych wspomnień
zgasło światło radości.
Umilkł wiatr nadziei, jest tak pusto.
Pełno jest samotności.
Pośród zakurzonych wspomnień
i mnie już kurz pokrywa.
W świecie wyblakłych marzeń z wolna znikam.
Żaden głos mnie nie wzywa.
Pośród zakurzonych wspomnień
na pamięci śmietniku.
Tam właśnie moje miejsce. Zamieciony.
Na osobnym stosiku…