Wiatr i ląd
jak światło wstające nad horyzontem.
Nie szuka mapy ani wzoru,
lecz kroczy własną ścieżką spokojnie.
Idziesz przed siebie, krok po kroku,
choć mgła zasnuwa świat przed tobą.
A serce bije w rytmie mroku,
niosąc wciąż światło ponad wodą.
Tak po drodze idziesz wciąż,
choć czasem wiatr zatrzyma nogi.
Nadzieja — to twój wierny ląd,
co daje siłę nieść w nowe drogi.
I choć po omacku błądzisz,
jak podróżnik wśród gwiazd bez mapy,
to każdy krok w przyszłości łączy,
z nadzieją, co nie zna straty.