Nataszko dzięki za uchwycenie zapachu życia. Pozdrawiam sympatycznie

Potulność na dłuższą metę jest zabójcza. Dziękuję i pozdrawiam

:))

Miłego, miłego Ulka. Późno już, uciekam, bo wrócą z pracy a tu obiad nieprzygotowany, piwo nieschłodzone, a siebie na spacer też trzeba wyprowadzić, by wrócić na smyczy :DD

Tutaj bardziej ukazałam jej wnętrze, na zewnątrz. I dobrze, że ludzie się różnią. Pewnie żal też jest inny. Może narracja sprzyja innej interpretacji. Ale o biciu nic tutaj nie ma. Ona sama przed sobą się tak zachowuje. Są to kobiety na rożnych stanowiskach i w różnych korelacjach z mężczyznami. To wcale nie oznacza, że są bite. Wzmianka o dzieciach też ma znaczenie w tym obrazie, ale grzeczna dziewczynka nie zadzwoni na Tel. zaufania.
Słowo musiałam zinterpretowałam jako wybacz.
Dziekuję za refleksję!

Miłego dnia!

Nigdzie nie użyłaś słowa bity...ale tak poprowadziłaś narrację, że samo się dalej kojarzyło, przeczytaj sama: przeprasza, stoi w cieniu, twarz obandażowana ścianą, rozszerzone źrenice, polecenia wykonuje bez szemrania, dyga, spuszcza wzrok, tu tam, w sypialni u teściowej (wątek teściowej nausunął podejrzenia o mężu), oddycha tlenem podporzątkowanym, ta Poddana zastga, boi sie ataku, UDAJE MARTWĄ. Kto udaje martwą? ktoś kto nie chce być dobity, zabity....itd

Świat niestety idzie w drugą stronę. To mężczyzna w czasie zakupów podaje telefon ekspedientce, bo boi się, że kupi goździka do wazonu nie w tym kolorze, bułke razową zamiast mlecznej, apap zamiast ibupromu itd

Dzisiaj dzieci znają tel, zaufania, albo do Rzecznika Praw Dziecka.
Po ulicach zamiast szarych myszek, chodzą szare szczurki zdominowane przez partnerki.
Mówisz, że Ci żal takich kobiet...to mamy podobnie, tylko ja ubolewam nad tymi "wyzwolonymi", które podświadomie czują, że straciły Coś bezpowrotnie.
Nic o wybaczaniu nie napisałam. To mój szczery komentarz.
Pozdrawiam i życzę spokoju.

O matko! komentarz na pół strony dodałam, przepadł jak kamień w wodę. Nie dam rady drugi raz...

Miło Cię widzieć!
Nie wiem skąd wątek bicia, czy poniżenia lub potępienia ci się wyłonił? Gdzie ja piszę o tym? W ogóle nie piszę o mężach, kochankach, facetach. Piszę o kobiecie… może matce, może żonie, może kochance, a może wolne, samotnej. Piszę, bo tak naprawdę jest mi jej po prostu żal. Być Potulną w dzisiejszym świecie jest bardzo trudnym wyzwaniem.
Mogłam ją nazwać Cicha, Szlachetna, Ciepła, Milcząca… wiele ma synonimów, ale nazwałam Potulna, bo tak postanowiłam. Czy one, by siebie tak nazwały? tego ani ty, ani ja nie wiemy. Nazwa chyba nie jest obraźliwa? Mogłam ją ubrać w habit, w garsonkę, w kitel czy w kimono, ale nigdy w stringi - kiedy będę pisać o Buntowniczce nie omieszkam ubrać ją w stringi… jednak pewności nie mam.
"Czy ich zachowanie wynika z pewnych naleciałości, wzorców wyniesionych z domu? śmiem wątpić"… i tak i nie. Masz takie zdanie poparte przykładem i ja mam takie zdanie też mogę przytoczyć przykład. Wolno tak nam myśleć. Charakter i usposobienie tak, obok też wzorce do naśladowania. Dla jednych podatne, dla drugich nie. Często rodzeństwo też się traktuje nierównomiernie.
Potrzeba służenia… tak ona jest szczęśliwa i pewnie ma taką misję. Jednak w sobie jest samotna, zredukowana - daje, a nie potrafi brać. A, co z jej złością? Bo nie wierzę, że jej nie ma. Ma, i pokłady tej złości muszą się gromadzić wewnątrz w niej.
Nie wiem, co mam ci wybaczyć? Dobrze, że wyraziłaś swoje zdanie, tylko nie wiem, dlaczego w takiej atmosferze bicia kobiety… bo nie to miałam na myśli.
Czy powinny być bite? absolutnie nie! ale czy bite są tylko potulne?… nie biję żadnej kobiety w tym obrazie, tym bardziej Potulnej, bo ona może być samotna.
Pozdrawiam i spokojnej nocy

Potrafisz! Nie bądź skromny.
Rożnie to moje pisanie się nakłada. Po prostu z życia podsłuchane. Mam trochę lat i jakieś doświadczenie zawodowe... jeśli chodzi o kobiety. Przegląd w tym temacie jest szeroki. I muszę zaskoczyć, że wiele jest takich potulnych wśród młodszych. Problem ten wynoszą z domu. Jakby w testamencie od babki, matki. Jednak coraz więcej buntuje się takiej postawie. Oczywiście, jak trafi na kochającego mężczyznę jest szczęśliwa, tylko dom ale poza domem będzie szarą myszka drżącą w kącie.

Pozdrawiam serdecznie

To od jutra inaczej będę traktował żonę ... skoro tak jest dobrze ...

Nie, wcale nie musi być niewolnicą niczyją. Ona jest w sobie niewolnicą. Może być wolną.

to znaczy ,,, że jest współczesną niewolnicą Izaurą ... to już ich sprawa... jeżeli kochają takie życie ... dla mnie... to jest tyrania więc niech miłują swego władcę i pana...

Właściwie w tym obrazie nie chodzi o jakiś konflikt z mężem, mężczyzną. Bardziej chodzi o kobiety, które zostały tak wychowane od dziewczynki i tak poruszają się w dorosłym życiu, Poniekąd są szczęśliwe w sobie, bo nie widzą innej drogi.
Pozdrawiam

To o czym piszesz, to inny rodzaj kobiet? Pewnie jest to typ kobiety wyrafinowanej. Dlatego nigdzie nie zmieniłam jej roli.
Moja Potulna jest potulną wszędzie i tkwi w tym przekonaniu. Jeśli kiedykolwiek wyjdzie ze swojego wnętrza, to też całkowicie zmieni postrzeganie siebie na zewnątrz.

Serdecznie pozdrawiam

Zmienność charakteru bywa pod wpływem jakiegoś bodźca... albo choroby, wypadku, albo buntu. Jednak chyba nie do końca się zmienią.

Miłego!

Powoli kobiety wychodzą z roli patriarchatu stereotypu i bardziej stają się niezależne od swojej pozycji.

Pozdrawiam