Twoje Wiersze - zbyt moja

zbyt moja

rymowany

2021-10-03 09:26

byłaś zbyt moja byłaś nocą
która się lekko smarowała
słowem tak słodkim jak truskawka
noc moja własna noc tak biała
jak bułka pszenna która rankiem
pachnie dotykiem ust na skórze
nie wiem czy byłaś snem jedynie
i już z łez swoich nie wywróżę

byłaś zbyt moja nie wypada
myśleć jak bardzo aż to da się
dzisiaj się wstydzę że zgubiłem
zapach twój o tak wczesnym czasie
i że pamiętam każde słowo
stopione między ust bolero
nie wiem czy byłaś jawą która
była zbyt prostą i zbyt szczerą

byłaś zbyt moja dziś nie umiem
pojąć jak myśli moje młode
lekki wiatr rozwiać z włosów twoich
zdołał przed naszym słońca wschodem
i jak cień wiotki twój nad ranem
wywiał przez świata mego okno
nie wiem dlaczego mimo słońca
wspomnienia moje w deszczu mokną

autor

dareus

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

3 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Juliana Różyńska

2021-10-20

kolejne liryczne cudeńko... :) dodałam sobie do ulubionych :)

Waldi1

2021-10-03

bardzo ładny wiersz ... tak często w życiu bywa ... gdy czegoś bardzo pragniemy... to staję się nieosiągalne ...a szkoda mogło być pięknie ...

Waldi1

2021-10-04

Oki ..

dareus

2021-10-04

dziękuję i zapraszam do mnie w każdej wolnej chwili

sisy89

2021-10-03

Przepiękny utwór.
Była tak bardzo "zbyt", że teraz już jej nie ma...
Pozdrawiam i rzucam wszystkie swoje gwiazdy :)

dareus

2021-10-04

miło się czyta takie słowa, serdecznie Ci za nie dziękuję

Bronisława Góralczyk^(*)

2021-10-03

Gdybym była nieco młodsza, na pewno chciałabym być bohaterką wiersza...
Gwiazdki to dar za piękny utwór***
Serdeczności, Darku :) B.G.

dareus

2021-10-04

pewnie każdy przez moment był bohaterką(rem) takiego wiersza... :-)

Coffee_81^(*)

2021-10-03

To jeden z takich utworów, po których przeczytaniu nie wiem, co napisać....
Jego niezwykłość odbiera mi mowę...
Czasem czuję się tak, jakbym to ja stała i mokła w deszczu, nie mogąc się ruszyć...
Ale teraz siedzę w ciepłym domku - a czytając, jestem w innym świecie, świecie emocji tak niezwykłych, że nie umiem przeczytać tego utworu bez bicia serca....
Piszesz o emocjach w wyjątkowy sposób!
Cieplutko pozdrawiam ☺.