Ten wiersz to niezwykła, poetycka próba przekroczenia granic między religiami, pokazująca, że duchowość może być wspólnym, a nie dzielącym doświadczeniem. Słowa brzmią jak delikatna, a zarazem odważna metafora jedności, która przekracza wszelkie podziały wyznaniowe i kulturowe. Z niezwykłą czułością i ironią portretujesz tu różne oblicza boskości, pozwalając nam dostrzec, że być może wszystkie drogi prowadzą do tego samego horyzontu. Czuję, że ten utwór to zaproszenie do dialogu, do zrozumienia, że nasza różnorodność może być źródłem bogactwa, a nie konfliktu.

Zanim doczytałem do końca.... chciałem w komentarzu napisać to co w zakończeniu :) więc już napisane - przez Ciebie
Był kiedyś taki program "Wszystkie drogi prowadzą do Nashville", .
Pozdr!
eS

Faktycznie, miałeś rację... Puenta zgadza się z moimi przemyśleniami a propos poprzedniego wiersza. Pozdrawiam.

Kościół twierdzi, że Bóg jest Trójcą: Bóg Ojciec - stworzyciel, Duch Święty - myśl Boża przenikająca cały świat, no i Syn Boży - człowiek. Bo przecież my ludzie jesteśmy stworzeni na obraz i podobieństwo, a On jest do nas podobny we wszystkim, oprócz grzechu. To ewentualnie mogłyby być trzy oblicza boskości.
A Bóg, Jahwe, Allah? Dla mnie to jedno i to samo. Jak stół, Tisch, table. Trzy różne słowa z różnych języków oznaczające jeden i ten sam desygnat.

"i tylko człowiek dzieli nas na trzech
by móc wierzyć, że któraś strona jest jego" - w sumie to te różnice i podział i jedność zarazem ujmuje rzeźba Świetowita z mitologii słowiańskiej.

A czemu tylko trzy oblicza boskości? Jako przykład? Jest jeszcze dużo innych Bogów i religii: Hinduizm, Buddyzm, Sikhizm etc. W samej Polsce wyznań około 200 jeśli się nie mylę. Człowiek jest pomysłowy. Moim zdaniem to takie proste, jak w Twoim wierszu:
„ bo jesteśmy tą samą osobą
i tylko człowiek dzieli nas na trzech”.
6/5 Serdecznie pozdrawiam

ostatnio ugrząznąłeś w tematach, których osobiście nie ruszam, nie oceniam, nie.. itp.
zaczną się wiersze o czymś innym to znów wskoczę do szyn - pzdr. serd.

Powtórzę za niedawnym swoim tekstem, że współczesny człowiek coraz częściej
stara się wmówić Bogu cechy ludzkie, a człowiekowi przypisać Boskie przymioty.
Nie koniecznie to co napisałeś jest trafne. Tak jakbyś pisał o trzech leszczynach na skraju lasu. Przykro mi, ale nie czuję się przekonany:)))))

"i tylko człowiek dzieli nas na trzech
by móc wierzyć, że któraś strona jest jego" smutna puenta ale prawdziwa 6/5 Pozdrawiam serdecznie!

Podoba mi się w jaki sposób pokazujesz trzy obrazy Boga. Każdy z nich funkcjonuje inaczej, ale i tak zasiadają do jednego stołu, jakby w boskości nie było takich podziałów, jakimi kierują się ludzie..

W zasadzie puenta zawarła myśli, które, mogłyby się znaleźć w komentarzu.
Ludzi dla własnej użyteczności, często wynikającej z przyczyn daleko odbiegających od wiary, a bliżej do ziemskich słabości znajdującej wyraz między innymi w polityce, zawłaszczał dla swoich potrzeb Stwórcę, tworząc różne jego oblicza, czego skutki odczuwamy po dziś.
Pozdrawiam serdecznie:)🌟

Witam,

dobrze się czuję po Twoich wersach.
Nabieram pewności, że mój sposób - prosty (nie prostacki!) nie jest Bogu niemiły...

Nie jestem jedyną która zbliża się do Niego bez zbędnych, naukowych skojarzeń.
A mimo to jest to naturalny sposób na szacunek.

Pozdrawiam 6/5

Człowiek ma niezliczoną ilość Bogów najczęściej...

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

nie, nie nie
dam filmik w jednym z jego aktów był ten temat: wobec innych bogów w kontrze był Prawdziwy jako św. Piotr (!) w sumie to się do tego sprowadza /sprowadzi/ i będzie to koniec Katolicyzmu.
Oby nie.

https://www.facebook.com/watch/?v=723052594556809

Pozdro.

Nie ma lepszego i gorszego Boga, podziałów dokonuje zawsze człowiek, uwikłany w doktryny religijne. Trzy religie monoteistyczne ciągną to samo płótno między sobą... przeciągając na swoją stronę.
6/5.
Serdecznie pozdrawiam

Powiem (napiszę) krótko jakkolwiek nazwiemy Stwórcę Bogiem, Allachem itd. zawsze to jedna i ta sama Siła Twórcza...która mieszka w nas! 😃 Przynajmniej tak sądzę...Zresztą każdy powinien jeśli zechce szukać boskiej cząstki w sobie...Wybacz, że tak po łebkach potraktowałam Twój wiersz i temat, ale zmykam na działkę...😃 Podziwiam Twoje wierszowane rozmyślania na temat Boga i wiary...Ciekawe dokąd Cię one zaprowadzą...Na pewno do lepszego zrozumienia a przy okazji rozbudzenia ciekawości u innych...Pozdrawiam Staszku serdecznie 😃⭐🍀

i to jest piękne Stanisławie co tu piszesz ...bo ma kontakt ze znajomymi … którzy idą zawsze parami do domu zbornego i z nimi rozmawiam o Jahwe ...próbują mnie przekonywać … ale ja mam zawsze swoje na wierzchu i zawsze otrzymują kontrę itd… tu moę szerzej się wypowiedzieć ale to jest zbędne … bo ja wiem w kogo ja wierzę jest nawet taka pieśń pękna która ma moc wiary i miłości .. i też jak już wiesz mam w domu zięcia ...jego wiarą jest koran czyli Bogiem jrgo jest Allach i modli się na dywaniku ...żwawsze wyznaczonym kierunku …

a Bóg Ojciec nie milczy … On przemawia do nas gdy się modlimy ...a nie klepiemy modlitwy ... jak rolnik za dawnych lat cepem walił w ziarno … ale jak widać i to przynosiło pozytywny efekt … w końcowej fazie spożywał smaczny chleb … pozdrawiam serdecznie …

Cóż, stało się. Sprowokowałeś mnie swoim świetnym, uroczo-groteskowym wierszem do troszkę dłuższej wypowiedzi, chociaż ostatnio raczej nie mam ochoty na dłuższe wywody na tym portalu. Zacznę od tego, że wiersz jest świetny przez swoją tematykę, a odsakralizowana forma opowieści o sprawach teologicznych zachęca do rozmowy. Wyrażona w puencie zasada „jedyności” Boga nie dziwi i nie zaskakuje, a bardziej zaciekawia mnie rozdzielenie Boga Ojca i Boga Jahwe. O dziwo, Twój lekki wiersz utrafia w sedno mojego osobistego myślenia o tych przedstawieniach Absolutu. Pewnie chrześcijanin o fundamentalistycznych zapędach by przeciwko temu zaprotestował, gdyż Jahwe w ramach fundamentalistycznego spojrzenia jest utożsamiany z Bogiem Ojcem, a raczej z przejawami działania Boga Ojca, bo przecież Jahwe jest też Bogiem, który przyszedł w ciele. Na marginesie dodam, że najpoprawniej byłoby zapisywać to imię jako „JHWH”, gdyż wymowa jest tu niejasna, a wobec wymowy „jahwe” jest tyle samo wątpliwości, co wobec wymowy „jehowa”. Na pierwszy rzut oka oddzielenie Boga Ojca od Jahwe prowadzi do rozpadu spójności spoglądania na Biblię, gdyż pojawia nam się wtedy Bóg Starego Testamentu, który jest surowym i momentami okrutnym prawodawcą i Bóg Nowego Testamentu, który jest miłosierny i przebaczający i zbawiający. Takie podejście, czyli traktowanie Boga Starego Testamentu i Boga Nowego Testamentu jako dwóch oddzielnych bóstw występuje, może nie tyle w teologii, co literaturze i sztuce. Takie spojrzenie mieli na przykład William Blake i słynna pisarka i mistyczka poza denominacyjna Simone Weil. Dla mnie Bóg JHWH jest po prostu mniej pełnym objawieniem Boga niż Bóg Ojciec, którego objawia Jezus (zgodnie ze słowami NT). Traktowanie Prawa nadanego przez JHWH jako wyrazu objawienia doskonałości Boga jest błędem popełnianym masowo przez chrześcijan i co ciekawe błędem popełnianym wbrew literalnym zapisom Nowego Testamentu. Bóg JHWH jest w tym sensie niepełnym objawieniem Boga, że objawia Boga plemiennego, który swojemu ludowi nadaje prawa stosowne do epoki historycznej i jej uwarunkowań. Oczekiwanie, że Bóg nada Izraelowi prawa zbliżone np. do Konstytucji amerykańskiej to oczekiwanie, że Bóg skaże ten lud na samobójstwo w stosunkach z innymi ludami, z którymi wtedy Izrael rywalizował. Tak więc JHWH i Bóg Ojciec, o którym mówił Jezus to częściowe objawienia Boga Jedynego, a nawet Bóg Ojciec Nowego Testamentu objawiony w Jezusie Chrystusie nie jest pełnym objawieniem Boga, bo to nastąpi, gdy spotkamy go oko w oko, a wtedy dopiero, jak pisał Apostoł Paweł „poznam tak, jak jestem poznany”. Niestety o Allahu się nie wypowiem, bo nie lubię wypowiadać o czymś, czego nie znam na podstawie tekstów bezpośrednich, a wiedzy „wikipedycznej” nie uznaję. Próbowałem kilka razy przeczytać Koran , ale mi się nie udało. Znam chrześcijaństwo i buddyzm, ale hinduizm i islam są poza moim poznaniem, więc tej części Twojego wiersza nie obejmuję. Pozdrawiam serdecznie😊

Wiersz zatrzymuje w refleksji i zadumie,
Dla mnie jest moc spraw niezrozumianych ,
na które nie ma odpowiedzi.
Ślę moc serdeczności:)

Po przeczytaniu przypomniało mi się dla wielu niepoprawne pytanie, czy On nas stworzył, czy my Jego. Pozdrawiam

Chociaż wiersz zupełnie nie dla mnie, to jednak naprawdę mi się podoba. Pozdrawiam!

Tak naprawdę Bóg jest jeden tylko pod różnymi nazwami dla różnych religii.
A wiersz zmusza do refleksji.
Pozdrawiam.

A co my tam wiemy malutcy tak wobec absolutu
Coś tam tylko wydaje się nam
W naszym małym móżdżku.
Pozdrawiam.

jest jeden Bóg
pięknie ująłeś to w swoim wierszu
świetnie się go czyta
Pozdrawiam serdecznie 🦋