To bardzo poważny temat i trzeba go poruszać. Ja, przyznaję, też miałam podejście i nie wyszło. Nie ma tu sytuacji zero-jedynkowych, a często tak to obrońcy życia (jak i przeciwna strona) widzą. Powiem tak, primum non nocere. Przede wszystkim żyjącym. Człowiek powinien być wolny w wyborze, który determinuje całe późniejsze życie. Urodzenie niepełnosprawnego dziecka, to opieka nad nim do śmierci. To cierpienie dla wszystkich, łącznie z tym dzieckiem. Ktoś tak wybiera - nie moja sprawa. Ale nie można tego nakazać. Nie można robić referendów w tej sprawie - chyba że wezmą w nim udział tylko kobiety, i to tylko te w wieku rozrodczym. To nie powinna być kwestia polityczna. Nigdy. Zwłaszcza w kraju, w którym codziennie zbiera się pieniądze na ratujące życie leki czy operacje dla chorych, i który nie zapewnia opiekunom chorych osób spokojnego finansowo życia.
Brawo za odwagę. Pozdrawiam.

To jesteś za życiem od chwili poczęcia czy chwili porodu bo różnie piszesz.