Zmarli są z nami zawsze. Tylko my w codziennej gonitwie zapominamy o tym. Zmarli to nasza pamięć. Nie tylko ta, która jest zapisana w głowie. Mam zaburzenia krzepliwości krwi. To "wspomnienie" dziadka, który umarł przed moim urodzeniem...

Dwa razy już mi uciekł komentarz. Teraz piszę go na zasadzie kopiuj wklej licząc że się uda. Podchodzisz jak widzę do tematu co nieco w myśl nowej świeckiej tradycji. Cmentarz traktujesz poniekąd jak portal gdzie raz w roku masz umówione spotkanie. Jest nastrój gdyż jesień sypie liśćmi a Ty podpalasz znicze by się duszyczki mogły w końcu ogrzać. I jakie one cwane są bo już kilka dni wcześniej stają w ogonku by choć się na minutkę załapać z tej godzinki która przeznaczyłeś na trwanie w zadumie. Pamiętam kiedyś jakieś pół wieku temu nie było zniczy. Na grobach paliły się pojedyncze świeczki jednak duszyczki były bardziej rozgrzane, Pewnie dlatego że nikt nie wstydził się klęknąć i pomodlić a to zdaje się grzeje tysiąckroć bardziej niż wszystkie znicze świata. Znicze to jak mi się zdaje nie przejaw pamięci a możliwość pokazania swego statusu. Mnie stać a sąsiad to cienias bo ma słabszy pomnik i mniej kwiatów. Wiersz taki Twój choć piszesz innym językiem niż ja bym to zrobił ale nie mówię że jest on gorszy Jest inny w końcu mamy taki jaki nam dali. Pozdrawiam z uśmiechem i gwiazdkami:))))

Zamyślił mnie na długo, ten cudny wiersz.
Obsypuję go gwiazdkami. Pozdrawiam cieplutko.

W tym dniu są tłumy na miejskich cmentarzach, dlatego każdy czuje niepokój i popada w dziwny pęd...We Wrocku na Osobowickim raz w roku właśnie w tym dniu jest otwierany przejazd przez teren Jednostki Wojskowej z możliwością skorzystania z parkingu, do tej pory każdy cywil miał prawo wjechać bez problemu na cmentarz właśnie tą drogą, ale w tym roku wymyślili, że samochody z zainstalowanymi kamerkami nie będą wpuszczane na teren jednostki. Mogę sobie tylko wyobrazić jaki zamęt się stworzy przez ten zakaz...:)
Pozdrawiam Stasiu i życzę miłego czwartkowego wieczoru :)

Bardzo ładny wiersz, wprowadza klimat zadumy i refleksji, tak właściwy dla tego czasu. Przyznam się jednak, że ja nie lubię "zbiorowej histerii" Święta Zmarłych. Moi bliscy, których już nie ma, są mi bliscy cały rok. Mam ich w myślach, w modlitwie i obecności znacznie częstszej niż raz w roku. Pewnie, dla "ludzi rozsianych po świecie", może mieć inne znaczenie zapalenie znicza przynajmniej raz w roku.
Podoba mi się subtelność Twojego wiersza !
Pozdrawiam serdecznie, Staszku:))⭐️

Odchodzą zawsze przedwcześnie, a teraz są tam, na zawsze.
" pamięć nie znosi pośpiechu", "schodzą po cichu z marmurów" - subtelne metafory. 6/5 Serdeczności

Piękne spojrzenie na ten czas.

Pozdrawiam serdecznie
Spokojnego dnia

Przepiękny wiersz, Stasiu, napisany z ogromnym wyczuciem. Jak dla mnie to utwór w moich częstotliwościach, dlatego tak mocno, emocjonalnie go odbieram. Wejście w tekst rewelacyjne, puenta wyśmienita. No powiem Ci aż mi brakuje ochów i achów, bo to cudny hołd dla tych, którzy odeszli i piękna refleksja dla tych, którzy pozostali. Poza tym to kwintesencja mądrości: pogodzić się z odejściem, ale nie przestać czuć.. 5/6

Dobrze napisany wiersz o trudnych sprawach. Jak wspomniałeś w komentarzy, pogodzenie i ciche wspomnienie, takie jest i moje podejście.
Pozdrawiam Staszku.

Poruszasz melancholijny temat śmierci i pamięci o zmarłych w sposób subtelny i refleksyjny. Pokazujesz zmarłych jako obecnych „tu i teraz”, nie w sposób dramatyczny, ale spokojny, niemal naturalny. Wiersz skłania do refleksji. Pozdrawiam w zadumie 🍂

Piękny wiersz, nostalgiczno- jesienny, teraz na cmentarzach kiedy porządkujemy groby jest jakoś inaczej, uroczyście, taka niezwykła atmosfera jakby zmarli rzeczywiście nas podglądali...

Piękny wiersz. Dostąpiłem zaszczytu dania piątej oceny pod nim. "Nie umiera ten kto żyje w sercach bliskich". Pozdrawiam 6/5

Jesień obdarowuje wszystkich jednakowo-na każdym grobie zostawia kilka kolorowych pocałunków a może to wyschnięte łzy ? Oni tam są i cierpliwie czekają na nas...6/5

Właśnie taka jest atmosfera na cmentarzach
i w naszych sercach. Płomienie pamięci, hołd
i wspomnienia wysyłamy do nieba do naszych
bliskich, których już nie ma.
Serdecznie pozdrawiam, miłego i udanego
dnia życzę.

Ładny wiersz.
Pozdrawiam.

Twój wiersz jest piękny ... jak ten dzień... pierwszy listopad ...znicz i kwiaty ... to tylko symbol piękna i życia ... dla tych co odeszli najważniejsza jest modlitwa ... itd .. dobranoc ...