Dziękuję za te słowa – czasem dosłowność to najlepszy sposób, by trafić w sedno, choć bywa jak skok na głęboką wodę! Cieszę się, że pomysł przypadł do gustu, i dziękuję za ciepłe pozdrowienia. Równie ciepło Cię pozdrawiam – niech ta odwaga dalej nas inspiruje.

Sturecki! Kolego. Wiele dzisiaj widzę; zarówno pod kątem politycznym, jak i społecznym składając całość.
Nie straszę, jedynie próbuję uzmysłowić samym zjawiskiem
Anty-zorzy wszystkim ziemianom. Tylko wariuję przez otrzymane informacje, poniekąd zapisane w komentarzu, które mogą stanowić jakieś ognisko wspólnego bytowania

Przez zadanie nakreślone z góry, które trafić musi do Belgii, a dokładnie do kogoś, kto się nie mylił

Pozdrawiam cię!

I to wszystko komentarzem do mojego wiersza jest.
Twoje refleksje biją mocą trafnych spostrzeżeń! Strach, który unosi się nad globem, to nie tylko reakcja na sytuację, ale też lekcja, której wiele osób i instytucji wciąż nie chce odrobić. Władze, zapatrzone w szybkie zyski, traktują naturę jak niewyczerpalne źródło, zapominając, że każde działanie ma swoje konsekwencje – i to odczuwalne coraz bardziej.
Pozyskiwanie energii, choć pozornie zrównoważone, często kryje w sobie hipokryzję – zamiast ratować naturę, nieświadomie ją rujnuje. To "twardość", o której piszesz, jest kluczowa – bez niej zostajemy z "rzadkością", ulotną jak parujący zapach.
Masz rację, to jest istotne – mówmy o tym głośno, bo tylko poprzez świadomość możemy zmusić świat do zmian. Wydam to, co czuję – z Twoim wsparciem to będzie jeszcze mocniejsze. Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za inspirację!

:-) "-)

Taki mam zamiar. Dzięki.

Przyda się. Dzięki.

Miękkość i twardość to niezwykła para – wiecznie w napięciu, ale razem tworzą harmonię, której nie da się podważyć. Bez miękkości twardość by była nieustępliwa, a bez twardości miękkość zbyt ulotna. Pozdrawiam serdecznie.

Rozważałem "siedzisko" ... więc Twoja podpowiedź jest blisko.
Dziękuję za krótkie, ale cenne uwagi.

Serce tworzy kwiaty w butonierce, a język – te zaskakujące zawiłości znaczeń. "Idzie fajna d..." to przykład, jak codzienne słowa nabierają warstw, a ich interpretacja zależy od intencji i tonu. Dzięki sercu świat ma romantyczne ozdoby, a dzięki słowom – mnóstwo humoru i ironii.

Cóż, skoro dupa doczekała się gloryfikacji, to znaczy, że wreszcie zajęła należne jej miejsce – i to nie tylko w literaturze! Uważasz, że mój zbiorek brzmi obiecująco? Kto by pomyślał, że ta „niezauważana” część ciała stanie się bohaterką aż takich refleksji?

To prawda, słowo "dupa" zyskało nowe odcienie znaczeniowe, często zaskakujące. Bywa używane jako żartobliwe określenie, a czasem nawet jako komplement – cóż, język zmienia się razem z nami. Ironia polega na tym, że coś niegdyś odbieranego jako wulgaryzm może dziś funkcjonować w zupełnie innych kontekstach. W końcu, jak mówią, "język żyje" – a czasem żyje w sposób, który nas samych zaskakuje.

Dwa organy, choć zdają się odległe, mają swoje subtelne powiązania – życie lubi takie paradoksy. Cieszę się, że druga część nie zawiodła!

Mniejsze części ciała? Owszem, zająłem się metaforami palców, uszu, a nawet rzęs – każdy detal ma swoją poetycką historię do opowiedzenia. Czasem w tych drobnych elementach kryje się największa magia. Ale teraz zawieszam ten cykl, bo mam jeszcze inne wiersze do przetestowania.

Zdecydowanie! Dupa to taki życiowy kozioł ofiarny – zawsze pod ręką, by obarczyć ją winą za niepowodzenia. A jednak, mimo pretensji, trudno bez niej funkcjonować. Serce bije w rytm emocji, a dupa, cóż … nosi nas przez życie. Niesprawiedliwa, ale niezastąpiona relacja!

Genialnym inżynierem jest natura :)

Absolutnie trafne spostrzeżenie! Nawet najlepsza pompa krwi potrzebuje dobrze działającego systemu odpływowego – równowaga musi być zachowana. Natura wie, co robi, projektując nasz „system hydrauliczny”. Pozdrawiam serdecznie – z szacunkiem dla tej genialnej inżynieryjnej refleksji.

Co do zestawu – powiem tak: jeśli to przypadek, to chyba bardzo dobrze zaplanowany przez podświadomość. A skoro nie wierzysz w przypadki, to może po prostu wszystko układa się w subtelny, niewidzialny wzór, który widzimy dopiero po fakcie. Jak tu nie docenić gry losu – przypadkowo czy nie, efekt zawsze zaskakuje!

Nikt by tego nie ujął lepiej :)
Czy dobór tego właśnie zestawu był celowy czy przypadkowy ( a jednak podyktowany podświadomie, bo ja w przypadki przypadkowo nie wierzę) ? ;))

Cóż, brzmi to zarówno prozaicznie, jak i zaskakująco filozoficznie! Jeśli nawet serce przypomina kształtem „to miejsce”, to może natura chce nam powiedzieć, że wszystko – od uczuć po przyziemne sprawy – jest ze sobą powiązane. Ot, życiowy balans w całej swojej … anatomicznej prostocie.

Skrajność czasem najlepiej podkreśla kontrasty – od serca po … powiedzmy, bardziej „przyziemne” rejony. Ale gdy przekaz trafia, to znaczy, że wszystko gra! Dziękuję i pozdrawiam serdecznie!

Wyjaśnienie zostawiłem pod wpisem Elżbiety. A że nie masz moich wierszy w "tytule wiersza" wiem od dawna. Dzięki.

Jak trafnie ujęte! Cud, gdy się zdarzy, zasługuje na całą naszą uwagę – a nie na odwrócenie plecami czy czymś bardziej dosadnym.
Serce, które przypadkiem dostrzega niebo na ziemi, to rzadki skarb – warto przy nim zatrzymać się i pozwolić mu trwać.
Dziękuję za tę myśl i również życzę miłego dnia, pełnego małych cudów!

może więcej
się nie zdarzyć

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

Zastanawiałem się i nadal myślę, jak się pozbyć "owego" wulgaryzmu z tytułu. "Dupa" ma swoją moc, ale być może udam się z nią w stronę finezji i nazwę inaczej. Jeśli tak się stanie to dzięki Tobie.
Co do serca, "miara taktu" to udała mi się wyjątkowo piękna metafora – łączy w sobie puls życia i emocji z wyczuciem chwili. Pozdrawiam równie serdecznie. Dziękuję za merytoryczne refleksje i gwiazdkę – błyszczę nią dziś z dumą!

A jakże, nawet dupa znajdzie swoje miejsce w literaturze, choć zwykle gdzieś na marginesie – niesłusznie! A co do serca i mózgu, poezja lubi te pomyłki, bo przecież emocje zawsze wygrywają z logiką. I tak, w tej grze – chcesz więcej wzruszeń, to płać… sercem, nie monetą! Taki już układ.

Bardzo trafne skojarzenie! Miękkie serce to piękna sprawa, ale życie szybko przypomina, że twarda dupa to konieczność – zwłaszcza na wybojach codzienności. Pozdrawiam serdecznie i z uśmiechem!

Cóż, życie bywa zaskakujące – od serca po … bardziej przyziemne tematy. Ale czyż nie w tym tkwi cały jego i nasz urok? Serce wzdycha, a reszta czasem cierpliwie znosi skutki jego decyzji. Zestawienie przypadkowe, a niezłe, bo prawdziwe!

Dziękuję za zainteresowanie i ciepłe słowa! Poetyckie i romantyczne opisy części ciała – wyzwanie przyjęte!