Zamknięci w sobie, kaleczácy się gwaltem emocjonalnym, do których wlaśnie cisza nalezy. Tak, milczenie, to jak w tytule 'akt zbrodni' => potrafi drugiego czlowieka zniszczyc (umuślnie, jak i nieumyślnie)

Bardzo wartościowy temat.

Wiersz piękny, pełny, płynący spokojnym nurtem. Ale nasunęła mi się taka przekorna refleksja po wyznaniu peelki: nie definiujmy siebie przez inne osoby. Nawet jeśli je kochamy.
Pozdrawiam.

Wspaniały wiersz

"stanę się milczeniem" - milczenie pozwala poznać siebie

Kapitalny wiersz! Każda strofa wstrzeliwuje się w umysł perfekcyjnie. Tu nie ma co się rozpisywać ponieważ tekst jest po prostu super.
Pozdrówki.

Pomodliłem się właśnie Twoim wierszem. Dziękuję. 😊

Znany hiszpański karmelita i mistyk św. Jan od Krzyża był poetą i stworzył piekne dzieło pt. "Pieśń duchowa". To w mistyce chrześcijańskiej jest znany motyw biorący swój początek ze starotestamentowej "Pieśni nad Pieśniami". Rozmowa Oblubienicy z Oblubieńcem, duszy z Bogiem. Tęsknota duszy za Stwórcą i Miłością, która ukazuje się duszy pociągając ją za sobą, po czym ukrywa się, by ona Go szukała. Ona oczywiście tęskni, przeżywa wręcz ból spowodowany nieobecnością Oblubieńca, a jednocześnie bardzo Go pragnie, wiec ciągle Go szuka, by się z nim zjednoczyć.

Na własny użytek Basiu, wyciąłem z Twojego utworu dwa razy "i": w strofach czwartej i piątej. Dzięki temu podzieliłem sobie Twój wiersz na wypowiedzi
* Oblubienicy: strofy: 1, 3, 4, 6
* Oblubieniec: steofy: 2 i 5.

Dzięki za te piękną inspirację. Pozdrówki ślę do Cię. Hej ho! 😊🙋‍♂️

W nawiązaniu do tytułu - milczenie może być narzędziem zbrodni jak miecz obosieczny. Może wyrządzić krzywdę temu, w kogo jest wymierzone, ale i temu, kto go używa.
Myślę, że nie warto zamykać się w sobie, gdy ktoś odchodzi, bo to nie obejdzie tego kogoś, ale zaszkodzi już i tak poszkodowanej stronie.
Pozdrawiam.

Każdy człowiek to osobny byt, ale też "zwierzę stadne". Potrzebujemy drugiej osoby, by po prostu kochać i dzielić z nią szczęście. Naturalne jest więc, że obawiamy się rozstania, ale po co o tym myśleć, ściągać tę złą energię ? Lepiej kochać, dawać, szeptać, żyć TU i TERAZ :) Ładnie napisałaś o tych swoich obawach.

Przejmujące, a w słowach, ale głównie jednak w czynach, zostawiamy część siebie. Ja bym się nie bał, jak / że znika - do skreślenia. Pozdrawiam

Piękny wiersz, z nutą obawy,
to mu nadaje piękna, oprawy.

Pozdrawiam — Wojciech.

piękny wiersz ... I znowuż sobie myślę ... jak to jest ... że coś się zaczyna coś gaśnie ... ja posadziłem kwiatek i dbam o niego ... więc on rozkwita i tylko rozkwita ... wybacz starcowi kiedyś pokochałem i ten kwiat kocham już 53 lata będzie 22 drugiego lipca ...