/Z uwagi na sprawy osobiste (rodzinne), mam ograniczony czas, co wiąże się z tutaj bytowaniem/.



Wojciech — Człowiek, który czasem coś napisze, bawiący się poezją.
Zwyczajny, choć zagubiony pośród tłumu współczesności.
Prosty niczym sosnowy pień. Nic dodać, nic ująć.

Nie poeta, jedynie bazgrający prostym słowem.
który "czasami eksperymentuje" niczym kucharz w kuchni.


Piszę niezdarnie; fakt jakby pazurem:
myśl przelewając, gdzie biel śnieżnobiała
czeka, by chłonąć zapiski wariata.
I tak niemrawo straszliwie się włóczę.

W bezkresie bieli wędrówką zbyt śmiałą
stawiam kulfony, jak starty artefakt.
Duszą nieznacznie ze światem gawędząc,
wszakże to łaska wers skonstruowała.

Ona podaje odpowiedni etap:
Solidnym gestem dogłębnych przemyśleń.
Władając piórem, odbywa pielgrzymkę.

Pragnie pokazać szlak natchnień banderą.
Wskazując wierszem najprostszą charyzmę:
pośród poszczenia zapachnie liryzmem.


Pozdrawiam serdecznie — Wojciech /Proste Słowa/