Dobre serce wraz z pokorą miłości przynosi kłamstwo

potem pretensja - monolog z mych włości w tym szkodzi bardzo

nic złego nie robię ja w tym, więc dlaczego szatan wszystko niszczy?

czy ten, kto chce dociec prawdy, jest na pewno aż tak ironiczny?



Ta ironia polega na tym - skrycie pragnę bezwzględnie dobra

jaki morał? dociekaj prawdy, by z przegranej z kretesem powstać

a gdy tracisz grunt pod nogami, czuj że jesteś wygrany

a tym słabym stwórz coś, co da im ulgę w geście triumfalnym



Bo oni i tak wiedzą swoje, argumentując że swoje robią

po to, by w myślach kreśląc koniec, za słów cenzurą mieć w sobie to coś

co sprawi, że udźwigną coś, co do udźwignięcia nie jest

potrafić wejść w uczciwą dorosłość? Wśród ciśnienia prędzej...



Ja nie dorosnę do dorosłości przez to, że za dzieciaka dorosłem

mam przez to ciągle wgląd w to co złości większość, lecz jak chcę nazwać co sądzę

na dany temat, tak aby wiedza dała dylemat na prawdy deptak

ja cały we łzach padam - by przetrwać marazm piszę, aż dam zastrzyk w wierszach



Dlatego to robię teraz - co nie zmienia jakby faktu, że w głowie jest strach

mam wewnątrz go, bo chcę szczęścia dla przyjaciół, lecz odniesienia

jakie przytaczam, wciąż obracają się przeciwko mnie

zatem przygasam, bo kocham - a to jest niewygodne



Wiara w miłość i przyjaźń, bez wiary w ludzi, mnie wypełnia

A naiwność mi zbrzydła, lecz mam zmysł cnót, i się w tym spełniam;

Coś kosztem czegoś - nadzieja, miłość i wiara w pakiecie

z rozwojem wewnątrz, daje braki w oryginałach najczęściej



Stąd moja potrzeba przyjaźni trwa - bo pragnę kochać i być kochanym wciąż

bo to jak wgłąb wnętrza wyjaśniła kochanie - to jak mi z tym od lat było:

W związkach to ja kochałem, by w zamian za opakowanie pójść na dno

to jak można morale w tym zszargać, mam opracowane już dawno