Swoją osobą marzy, by ugłaskać szeroki tłum

bo wgłąb podobno parzy już z dawna głęboki ból

ją osobiście - ponoć komicznie co noc w modlitwie ten wrogi puls

daje jej propozycje, by mocno przyrzec swój pierwotny trud

Aby to zadziałało, klęczy przed Bogiem mógłbym przysiąc

tak by ją napawało -wieczyste w formie próby - by wciąż

dawać ciała, jak za mało w swej sile fobie ruszy, zwykłą gadką

dziada, który ma aż nadto stęchliznę w sobie - uszy tylko zgasną

Bierną postawą pokazuje jak jej bardzo zależy

przez to wciąż gardzą ją, aż z trudem dalej nadto zawierzy

przeszłość swą markotną, a z bólem skradnie jasność pacierzy;
Zewsząd opatrzność w naturze zamknie gadką drapieżcy

Ilekroć chowa w sobie to, co mogła by dać z siebie

tyle wgłąb doda kobietom drogowskaz, by brać lepiej;
W sile rozpozna to męstwo, co postrach wyda w gniewie

by jej ostrożna obecność pomogła wytrwać w błędzie

Nastraja się tym błędem kochając wszystkich w środku

za dnia strach ewidentnie poznając z licznych pokus

dawania gęby ledwie, oddając siły wokół;
Za banał siedzi we mgle, doznając ckliwy nokturn

Aczkolwiek jak na nocny ucisk w uszach, zwija się beret

albowiem zaznać dotyku lizusa mija się z celem;
Nadobnej nadać podtytuł - zwyczajne dzieje
da w formie marazm, bo z tyłu wyraźne knieje...