Ujrzałem w sobie przestrzeń, dzięki czułej muzie

z ust kradłem odniesienie, lecz im snułem dłużej

jak te chwile z Nią zatrzymać, miałem przyjemne kłucie

zawsze ilekroć tak żyć mam, szans mknie tym więcej w skrócie



Po prostu na to, aby być szczęśliwym na co dzień

obwoluta wgłąb z nabytych przejść ckliwych na głodzie

była potrzebna, bym potrafił teraz docenić jej urok

gdy w snach odeszła, tym oddam z sił wnętrza kobiecy neuron



On mnie wypełnia za każdym razem, gdy myślę o Niej z potrzeby serca

potem dylemat mam, jak z mym czasem wymyślnie dobiec do mety bez strat

bo dała mi właśnie tyle, ile wnet mi jest potrzeba do szczęścia

od dawna inaczej żyję - chwile dzięki Niej, to pejzaż wgłąb wnętrza



Udekorowała to lokum mocno aromatem życia

później torowała o zmroku to, co tam spotkałem przy drzwiach

tego pokoju, czyli natchnienie płynące z tej miłej woni startu

mego postoju - gdy w mig nadejdzie - żyjąc, chcę te chwile łowić naprzód