jestem aniołem co upadł z nieba
i spotkał diabła na swojej drodze
któremu ciepła było potrzeba
pomimo piekła co parzy srodze

spojrzał mi w oczy . skusił urokiem
czerwonych rogów i żarem serca
że aż mi skrzydła opadły bokiem
bo urodliwy to innowierca

ja pragnę lecieć a on z kopyta
pędzi przed siebie wyciąga ręce
spogląda na mnie i wciąż się pyta
czy tego żaru potrzeba więcej

więcej? się pytam i gładzę skrzydła
choć nadwątlone to jeszcze lotne
lecz zamiast lecieć znów wpadam w sidła
żeby umilić noce samotne

temu co wiarę swoją zaprzedał
za miękkość puchu i moc błękitu
tej co niechcący upadła z nieba
by twarde rogi miłością przekuć



- tea -


chwytam leciutko za ucho
aż w palcach poczuję dreszcze
przelewam je w szklanki próżność
a ona ciurlika że jeszcze

jeszcze parzona za krótko
bez aromatu być nie chce
więc hop za ucho leciutko
aż w palcach poczuję dreszcze

by przelać je w pustą szklankę
zabarwić kolorem duszy
tej najwierniejszej kochanki
zwyczajnych człowieczych wzruszeń


- kałamarz -

twoje pióro we mnie pisze
opowieści niedoraźne
przerywając senną ciszę
frazą w której pełno wrażeń

tak płochliwych jak cykoria
i tak skrytych jak milczenie
kiedy czuję ciebie do dna
kałamarza który drzemie

i wysennia się błękitnie
mimo wielu czarnych kropek
tam gdzie miłość wiernie kwitnie
pośród migdałowych spojrzeń