Tak, masz rację co do kobiet. Są w porządku.

Ten wers ukradłem z tekstu Budki Suflera, która wraz z resztą całego kraju przeżywa dzisiaj żałobę.

Ale cieszę się, że mój wiersz rozbudził taką dyskusję.

Jestem z tego powodu bardzo szczęśliwy. Dzięki i pozdrawiam.

No to fajnie, dzięki za uznanie.
Ale tą polemikę trzeba jakoś technicznie zorganizować.
Bombardujcie adminów, niech się portal rozwija a poziom usług podnosi.
Ja mam trochę już napisanych wierszy o różnych tematach.
Wszystkie są rymowane.

Słowo się rzekło więc zapraszam do lektury i pozdrawiam :)
https://www.twojewiersze.pl/pl/wiersz,bTFONTs4LjE8MnIwMzJlMzM3MDY

Jestem za, wyzywam na pojedynek, sekundantów nie brakuje ;-)

Może zaczną się jakieś konkursy i nagrody, kto wie ?

Kultura na tym raczej zyska niż straci :-)

Może pan Gliński tu nawet zajrzy, chociaż chyba jest za bardzo zajęty :-)

Tak, i jestem w tym mistrzem ;-)

myśli w głowie ? :D

macam :-)

A skądże taka dedukcja? :)

Rozumiem, że jazda samochodem dwieście kilometrów na godzinę już zaliczona ?

Zatem może kiedyś, gdy będę miała okazję... pobujam się tak w obłokach :)

No pewnie, i to jakie.
Ale w balonie się czuje wszystko, tą wysokość, wiatr, wszystko.
To jest przygoda.

Lot balonem, to też ryzyko ;)

To można zobaczyć w telewizji bezpiecznie siedząc w fotelu, po co ryzykować ?

Najważniejszy jest widok za oknem ;)

Klasa biznes ?

Wolę samolot :)

Przeleć się kiedyś balonem. Poczujesz to co czuł Ikar ;-)

Nie, Kosmos nie jest naszym domen. Kosmos jest właśnie tym morzem rozpaczy bezkresnym, w którym migają zdradliwe ogniki fałszywej obietnicy.
Te ogniki to gwiazdy. A domem jest nasza ziemia, to nasza Itaka. A łodzią Odyseusza jest statek kosmiczny.

Taka przenośnia

Hmm... szeroka perspektywa, kosmiczna! :) Cóż powiem o kosmosie? Chciałabym go zobaczyć :) Czasem myślę sobie, że po śmierci można przeniknąć kosmiczną przestrzeń i w końcu ją pojąć, jej ogrom... nieskończoność lub może skończoność. W związku z kosmosem, mam też sprawdzoną metodę relaksacyjną ;), gdy tylko coś idzie źle, wyobrażam sobie, jak unoszę się coraz wyżej i wyżej nad ziemią. Wszystko staje się niewyraźnym, nic nie znaczącym punkcikiem, łącznie ze mną :) Ale z drugiej strony każdy taki punkcik czuje się wielki.
Bardzo ciekawa wypowiedź. Dziękuję za pokazanie mi jej.
Kosmos = dom :)

No to teraz cię wrzucę na głęboką wodę. Co powiesz o Kosmosie ?

Ziemia jest wielka co ?

Jest, byłem i dotykałem, to nie fikcja telewizyjna.

A tak wygląda z daleka:

Spójrz ponownie na tę kropkę. To Nasz dom. To my. Na niej wszyscy, których kochasz, których znasz. O których kiedykolwiek słyszałeś. Każdy człowiek, który kiedykolwiek istniał, przeżył tam swoje życie. To suma Naszych radości i smutków. To tysiące pewnych swego religii, ideologii i doktryn ekonomicznych. To każdy myśliwy i zbieracz. Każdy bohater i tchórz. Każdy twórca i niszczyciel cywilizacji. Każdy król i chłop. Każda zakochana para. Każda matka, ojciec i każde pełne nadziei dziecko. Każdy wynalazca i odkrywca. Każdy moralista. Każdy skorumpowany polityk. Każdy wielki przywódca i wielka gwiazda. Każdy święty i każdy grzesznik w historii Naszego gatunku, żył tam. Na drobinie kurzu zawieszonej w promieniach Słońca. Pomyśl o rzekach krwi przelewanych przez tych wszystkich imperatorów, którzy w chwale i zwycięstwie mogli stać się chwilowymi władcami fragmentu tej kropki. Naszym pozom. Naszemu urojonemu poczuciu własnej ważności, naszej iluzji posiadania jakiejś uprzywilejowanej pozycji we wszechświecie, rzuca wyzwanie ta oto kropka bladego światła.

Carl Sagan.

Tak, w takim znaczeniu też można odczytywać ten tekst. Po co się jest, komu i dlaczego się służy. Ojczyzna = dom = wiecznie palący się w sercu płomień :)

Tak, mądry wiersz.

Polsko, niosę Ciebie
Jak żagiew
Dokąd zaniosę ?
Nie wiem