dzisiaj świat przemoc zżera
i próżność gatunku
przed wiekami jak teraz
szukamy ratunku

wierząc we własne myśli
choć czyny nijakie
próbujemy pomyślność
afirmować znakiem

rymów co choć nieskładne
dają tą przyjemność
że co brzydkie to ładne
choć barwione w ciemność
a świat bezwolnie ginie
gdy oczy przymknięte

więrzę że nie przeminie
marząc wciąż o pięknie
i zaciekle rymuję
na przekór ciemności

chociaż żyjąc nie żyję
bez boskiej miłości
jedną z milionów jestem
duszą nienawykłą
która wdycha powietrze
wierząc w nową przyszłość

.

po co wznosić nam ołtarze
kiedy ty dotykasz ziemi
i choć słowem nie wyrażasz
jesteś życia świadkiem niemym

wysłuchujesz świata jęku
dając wolność ludzkiej woli
pozwalając nam bez lęku
nie wypadać z granej roli

tobie ołtarz niepotrzebny
w sercach jest mieszkanie twoje
w tej cichości tak chwalebnej
gubisz wszystkie niepokoje
.