Oto pierwsza, dostojna, lecz i zawrotna.
U jednych wściekłość, u innych brawa
Wzbudza, sama lśniąc w złotej koronie,
Ni mniej, ni więcej jak omen - to sława.

Bez sławy sukcesy są 'mikre i przykre'.
Życie przepływa jak smuga szara, lecz
Kiedy wieniec laurowy ozdobi skronie,
Nawet nuty fałszywe stłumi spryciara.

Druga namiętna w orszaku to polityka.
Piekielnie kapryśna to jest kochanica.
Bądź, jaką dziurę zapełni zachcianką,
Za nic, mając rywalki - ta zazdrośnica.

Z niej ołtarz cały doświadczeń wyrasta,
Gdyż od pacholęcia uniki już ćwiczył,
Uzasadniając kolegom w szkole, że nie
Skradł księżyca, ale czasowo pożyczył.

Trzecią kochanką jest chytra intryga.
Pojawia się nagle, czasem niechcianie.
Wypełznie tak cicho, jak czarny pająk.
Oplata siecią kosmatą i niespodzianie.

Sięga się po nią, gdy pili potrzeba, gdy
Ciemne nad głową zbierają się chmury.
Gdy druga pokus nie spełni, nie sprosta,
Czas użyć podniet Koryntu tej córy.

Czwartą niemniej istotną jest faworyta,
- z nią diabłów zatrzyma, inne pokona -
Która wzmaga ciągoty, wiśnia na torcie:
Niewielka i ruda laleczka - typ Donald.

Zawsze, gdy brak konceptu doskwiera
I zawsze, gdy pustka bezpłodna dotyka,
Kołysze, w oczy patrzy szklane głęboko.
Z laleczką się budzi i z nią też zasypia.

Kwartet kochanek podałem na tacy ale
Gdy znacie powód nie kończyć wiersza,
Bez zbędnej zwłoki cynk proszę dać mi,
Pojawi się zwrotka ostatnia lub pierwsza.