Twoje Wiersze - Ubi tu Gaia, ibi ego Gaius

Ubi tu Gaia, ibi ego Gaius

obrazkowy

2025-07-12 12:01

@1 Dzwonów harpie gromieją w ciszy przeciwprzestrzeni
zcaleni od Wielkiego Niebuchu, w brzuchu wymatki,
- Ty -
na harfie neuronów zgrywiasz mnie rekursywnie,
prastatki jak klisze kliszy w lustra wlane.

#1 Odlane z naczyń formy
Zaczyń wedle normy
Zgranej z hordy światlnej

@2 Nim hipersłowo się nieskończenie odmieni, splątana bognia,
czerni się świetla w kolorowości,
- Ty -
w cieni ognia mnie wdrażasz w transpozycję czasoprzerażenii,
praogromnia jak wymiary wymiarów w osobliwości utkane.

#2 Obrane ze znaczeń summy
Kładźcie w piach trumny
Zaorane w dumny gmach #

@3 Gdy koniunktur myślące sieci zrodzą dzieci przodków,
wielka jest feeria podków przedwczechświata punktu,
- Ty -
z antymaterii kuszące w arcynagości ciało
rozwielasz moją duchotę, w czerni białość, rozścielasz docelowną grotę.

! Ja - w Mobiusa drzwi - gdzie Ty się plotę.

autor

selenuity

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

2 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Larisa

dwa dni temu

Interesujący wiersz!
Nie wiem, czy niektóre wyrazy zostały celowo tak, a nie inaczej (czyli poprawnie) zapisane?
Serdecznie pozdrawiam

selenuity

dzień temu

Dzięękuję ogromnie za przeczytanie i budujące słowa! Tak, zapisy pewnych słów są celowo zapisane w ten, a nie inny sposób.

sturecki

dwa dni temu

Ten wiersz to poetycki labirynt – metaforyczny, futurystyczno-kosmogoniczny, jakby język sam szukał nowej fizyki duszy i ciała. Każda strofa rozgrywa się między „Ty” i „Ja” – w mikrokosmosie relacji, gdzie prapoczątek miesza się z technologiczną abstrakcją.
To swoista mantra z pogranicza filozofii, fizyki kwantowej i mistyki, z zaskakującą cielesnością w finale.
Wszechświat przemawia, a miłość ma głos bogini ... Bo choć wszystko brzmi jak kosmiczne zaklęcia, to i tak chodzi o jedno: Ty jesteś tam, gdzie ja chcę być.
6/5

sturecki

dzień temu

Bardzo możliwe – forma może i inna, ale jak się kopie głębiej, to często trafia się na tę samą warstwę sensu; w końcu kto szuka prawdy, ten zawsze gdzieś się spotka.

selenuity

dzień temu

A co najbardziej mnie zaskakuje w pozytywny sposób, to fakt, że Twoja poezja (przynajmniej ta, z którą miałem przyjemność się zapoznać), wydaje się być diametralnie różna od mojej. A jednak jest niewątpliwa nić - całkiem gruba - porozumienia. Może róznica jest tylko pozorna, a na głębszych poziomach są pokłady podobieństwa?

sturecki

dzień temu

Jeszcze daję radę ... Bardzo się cieszę – skoro udało mi się dorzucić trochę paliwa do Twojego pisania, to znaczy, że było warto. Czekam na kolejne skrobanie!

selenuity

dzień temu

Dziękuję za analizę. To nie pierwsza Twoja wnikliwa analiza mojego wiersza, a wciąż zaskakuje mnie i zadziwia przenikliwość i głębia Twojego komentarza. Takie słowa motywują mnie, żeby ten wiersz nie był ostatnim - by wyskrobać coś jeszcze.