Całkowicie zgadzam się z opinią, że wiersz wydaje się zagmatwany przy pewnym podejściu do jego odczytu. Jest to podejście, w którym próbuje się przełożyć wiersz na zbiór informacji podlegających prawom logiki i mających przełożenie na sytuacje z codziennego, materialnego świata. I nie ma w tym podejściu niczego złego - to prawidłowe podejście do analizy większości poezji. Ja zakładam inne podejście. W dużym skrócie, wiersz ma być rodzajem 'tłumacza' pomiędzy stanami psychicznym autora a stanami psychicznymi odbiorcy. Oczywiście naiwnością byłoby zakładać, że uda się w ten sposób przetransferować moje stany psychiczne do umysłów czytelników. Ale wierzę. że uda się osiągnąć coś innego: wyindukować u czytelnika inne stany psychiczne (czasami zbliżone, w wyjątkowych sytuacjach bardzo bliskie), które będą dla niego wartością poprzez oderwanie od rzeczywistości i przeniesienie się w obszary rzadko dostępne w codziennym życiu. To może sprowokować do sporzenia na znane fakty w odmienny sposób, dostrzeżenia nowych faktów, zrozumienia zależności pomiędzy faktami, czy po prostu poczucia czegoś innego. Pytaniem jest czy to jest możliwe i czy to jest potrzebne. Ja wierzę, że tak i próbuję.

Bardzo dziękuję i również pozdrawiam :)

*nie wie

Dziękuję za komentarz. Niewybana jest konstrukcją pochodzącą od: bać połączone z przedrostkiem 'wy' (wybać, dla porównania wyśmiać), następnie zamienione na przymiotnik (wybana, dla porównania wyśmiana) i zaprzeczone (niewybana, dla porównania niewyśmiana).

A ja Ci powiem, że ze mną jest wręcz przeciwnie. Chciałabym dożyć takiego dnia, gdy mój wiersz, będzie rymowany i na tyle głęboki, że ktoś go zechce wyrapować prosto ze swojego serca. Natomiast nie chciałabym dożyć dnia, gdy mój wiersz dostanie oprawę muzyczną w stylu disco polo ;)

Mam nadzieję, że nie dożyję chwili, kiedy mój wiersz będzie rapowany :)

Cieszę się, że zaciekawiłem. Życzę spokojnego dnia i pozdrawiam

Brak może stać się siłą napędową twórczości, nawet jeśli prowadzi ku trudnym refleksjom. Twoje słowa doskonale oddają ten paradoks – próby zapełnienia pustki czasem tylko ją pogłębiają. A jednak z tego uczucia powstał wiersz, który pozwala innym zobaczyć i poczuć tę spiralę.

Dziękuję za tę kreatywną analizę. Istotnie jest to przesiąknięte brakiem, który odczuwałem wyjątkowo mocno w czasie powstania wiersza. A sposoby wypełnienia braku jedynie go powiększały. Spirala w dół.