(Społeczny autoportret z krzywym zwierciadłem)

R – Radość z cudzej porażki
nie musi mówić,
wystarczy spojrzenie –
ulga, że to nie ja,
i cień satysfakcji na końcu języka.

S – Słuchanie tylko siebie
dialog to przerwa w monologu,
każde „tak” to czkawka,
każde „nie” to atak –
nie zrozumiał, bo głos był cudzy.

Ś – Świętoszkowatość z filtrem
na zdjęciu empatia,
w komentarzu lincz,
w biogramie: „kocham ludzi” –
ale bez wzajemności.

T – Tchórzostwo pod kocem opinii
nie wychodzi z bańki,
nie ryzykuje pytania,
ukrywa kręgosłup
za cudzym statusem.

U – Uprzedzenie dziedziczne
działa automatycznie,
nie zna aktualizacji,
ma hasło: „bo tak było” –
i włącza się przy byle twarzy.

W – Wygodnictwo duchowe
nie wnika w sens,
nie myśli o skutkach,
chce się dobrze poczuć –
reszta to „sprawy innych”.

Z – Zawiść w wersji premium
nie chce twojego życia –
chce, żeby ci przestało wychodzić.
subskrybuje porażki
z dzwoneczkiem.

Ź – Źródło – zawsze cudze
cytuje bez rozumienia,
kopiuje bez pytań,
a kiedy ktoś tworzy –
pyta: „skąd to wziąłeś?”

Ż – Żarliwość bez pokrycia
krzyczy na barykadzie,
ale nie rozumie żadnego słowa,
wierzy mocno
w bycie przeciw.