Piękna metafora. Jest treść, która chciałaby się przedostać do czytelnika, niestety na przeszkodzie stoi nieudolny wehikuł, czyli autor. Super 🙂

Stroskany wiersz grafomana...
Świetna poetycka refleksja :-)

Mówi się że to (wiersze) nasze dzieci
A wiadomo:
Dzieci i ryby głosu nie mają


I tu najlepiej jest
[ (byłoby) tylko naruszyłeś ową granicę ]

po prostu postawić kropkę .

bardzo dobry wiersz Staszku 5/6 a powinno więcej.

Bywam autorem i wiem, że wiersze niosą jakiś ładunek intelektualny. Czasem uda mi się (a innym, myślę też) ten ładunek dobrze ubrać w słowa. Czasem nie. Ile mam pozaczynanych, zarzuconych wierszy!... Ale te, które zdecydowałem się wypuścić w świat i przedstawić czytelnikom - mam nadzieję - myślą o mnie dobrze.

Bardzo ciekawe spojrzenie, chyba wolałabym nie wiedzieć, co wiersze myślą o mnie :))
Pozdrawiam serdecznie.

Ja pewno usłyszałbym że ostatnio coś na smutną i nostalgiczną nutę piszę -fajne i ciekawe spojrzenie -pozdrawiam serdecznie

No ciekawa jestem, mój myślałby o mnie...:) Świetny pomysł i wykonanie ;)
Pozdrawiam serdecznie 6/5

Takie odwrócenie roli , mogłoby być ciekawym doświadczeniem ;) Ciekawy pomysł i realizacja :)
Pozdrawiam :)

Ja chyba nie chciałabym wiedziec co mój wiersz o mnie myśli, mogłabym już wiecej nic nie napisać haha. Świetny pomysł! Pozdrawiam 6/5 :)

Świetny! Ciekawe odwrócenie ról. Ślę komplet ** i życze miłego /tygo/dnia!
Stef

Niezwykle ciekawa refleksja - czytanie w myślach autora i wersów, pozdrawiam serdecznie Staszku.
6/5

myśli same się uwalniają ...ona są jak świeże powietrze… temu co je czyta ...to jakby do jego umysłu tlen wtłaczają … w metafory ubrane na miarę życia są szyte …każda myśl jest inna … ona potrafi wywołać uśmiech lub łzę wycisnąć … czasem wprawia w zadumę … tylko czytający chciałby zrozumieć co poeta chce tymi wersami przekazać … lecz jego umysł sobie interpretuje po swojemu ...bo to nic nie kosztuje … bez plucia na innych ...bo to nie wypada … zło zawsze z podwójną siłą wraca … nie zadawaj cierpienia innym byś sam nie musiał cierpieć … wierszem wskrzeszaj innych … wtedy serce z bólu nie pęknie….z każdym słowem nadawaj sens wersowi … ten co go czyta by się nie zadławił ...
tyś te wersy napisał i chwała Ci za to … bo jesteś poeta na miarę naszego czasu ….elegancko ubrany z ąsem schludnie przystrzyżonym i czytający nie pyta co poeta myli ...bo każde słowo jest czytelnym przekazem … który wciela w swoje życie ...mówiąc o tym innym również …. że warto się modlić bo to poeta jest darem od Boga i na podobieństwo jego stworzony ... pozdrawiam serdecznie ...

Nigdy bym nie wpadła na takie spojrzenie :)
Wiersze są jak dzieci. Jedne urodzone naprędce i bez znieczulenia, inne w ogromnych bólach przeciskają się godzinami, dniami tygodniami, by wreszcie ukazać się światu :)
Ja się po fakcie przyglądam i patrzę, co by tu jeszcze poprawić. Poprawiam też za czas jakiś, ale i trafiają się takie, że wydają się być skończone. Pilnuję się, żeby nie było "kocopołów", albo przynajmniej, by się nie trzeba było wstydzić, gdy ktoś złoży donos do Wydziału do spraw małoletnich ;)

bardzo ciekawe spojrzenie na wiersz
gdyby tak każda treść
mogła coś więcej powiedzieć o autorze....
mogło by stać się to niebezpieczne
Pozdrawiam serdecznie 💙🦋

Cóż, tak naprawdę to wychodzi spomiędzy wersów krytyka pewnych zbiegów stosowanych przy pisaniu wierszy, notabene trafna. Pozdrawiam:)

interesujący temat: wiersz o wierszu

Warto przyjrzeć się 'drugiej stronie medalu', a każda z nich jest warta uwagi – tak sobie wyobrażam – "no popatrz, znów wypłynął i zostawił nas w tyle, ubrał nas w nowe szaty, a przecież te stare były o wiele piękniejsze, a teraz rozgląda się za czytelnikiem, który nie kwestionuje żadnych z jego wersów".
Podoba mi się, warto spojrzeć z innej strony. 6/5 Serdeczności.

Moje wiersze nie mają ze mną lekko, lubię je przetrzymywać, oskubywać z wersów, pewnie niektóre drżą przed dekapitacją i nie są całkiem pewne siebie, w sumie, wcale im nie zazdroszczę!
Za to, Twój wiersz, ciekawie rozwinął kwestię, co jest "po drugiej stronie, myśli autora wiersza"!
Serdecznie pozdrawiam, Staszku:)⭐

Ciekawie piszesz. Dzieło sztuki ożywa, jak Pigmalion i odlatuje, a przekaz, niekoniecznie zgodny z zamysłem idzie w świat. Niektórzy autorzy sią obrażają na czytelników, że nie zrozumieli, że chodzi o coś innego, wręcz przeciwnego, ale jest za późno. Ożywiony wiersz żyje własnym życiem, a autor po postawieniu kropki niczego już nie może zrobić. Nawet zniszczenie nic nie daje, bo w necie nic nie ginie.
Dobry wiersz Staszku, trochę o nas. Pozdrawiam

Wiersz nie myśli, wiersz to myśli samego autora...
Pozdrawiam

Czy tego chcemy, czy nie, to nasze
wiersze maja cząstkę nas. Świadczą
o naszej wrażliwości, podejściu do
życia.
Ślę moc serdeczności i pozdrowień:)

Czytasz w moich myślach a może tylko w wierszach.
Pozdrawiam z uśmiechem.

Ja tak chyba nie robie Jaźni. Ale wiersze to kadłubki niezdolne do życia.Czasem jednak są prawdziwe. Pisze się dla kakiejś muzy, do la osoby lub siebie. W samotnosci sie pisze. A do ludzi z tym chce wyjść. Ald moze do zbyt wielu sie eychodzi. Tynek jest rymkiem. Powinny powrócić Stoearzyszenia Tecutujących Zportów. Dory za pewnie nie na temat. Wiersz chyba przemówił i autura 🙂 Pozdrawiam

...
poetą
czaruje porywa
zwodzi obiecuje
autor wizji i westchnień

pokazuje świat
jakby był z plasteliny
wszystko można ulepić
...
Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

Między ciszą a głosem gwiazdki się kołyszą:)pozdrawiam6/6

Personifikacja wiersza,Pigmalion uważa,że dzieło doskonałe i nie pyta go o zdanie..Autoironia i balonik przekłuty.Uśmiech przez łzy i zawstydzenie,jak wyglądamy od drugiej strony 6/5