Twoje Wiersze - Lampka nocna

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

3 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Chris^(*)

2022-01-21

PIĘKNY. Prawdziwa poezja.
:)
Ja dostałem lampkę solarną od Asi na urodziny :)

Anuk

2022-01-29

Dziękuję Chris :) Miło Cię widzieć. Niech Ci lampka dobrze służy.
Pozdrawiam wieczorowo

sisy89

2022-01-18

Bardzo fajny, plastyczny i metaforyczny tekst. Czasem, znajdując się na granicy jawy i snu, największą rolę grają wspomnienia, obawy i lęki. Wszystko ma swoje odzwierciedlenie w tym, co śnimy, o czym myślimy po przebudzeniu.
Dobry wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)

Anuk

2022-01-18

Dziękuję Sisy :) Pozdrawiam serdecznie

matka

2022-01-18

Witaj Aniu , bardzo plastycznie i obrazowo naświetliłaś przebieg zdarzeń. Szkoda tej lampy. Dobry wiersz, pozdrawiam serdecznie Irena

Anuk

2022-01-18

Dziękuję Irenko. Cieszę się, że Ci się podoba :) Pozdrawiam wieczorowo.

Coffee_81^(*)

2022-01-17

Podoba mi się to metaforyczne podróżowanie pomiędzy snem i jawą, z bagażem sennych marzeń, myśli , wspomnień.... Podróż ta często zaczyna się we śnie, a kończy wspominaniem tego snu już na jawie....
Wydaje mi się - a nawet jestem pewna :)) - że wiem, o czym mówi peelka.....
Bardzo ciekawy, emocjonalny tekst!
Będę stałą czytelniczką kolejnych :D
Serdecznie pozdrawiam, dołączając gwiazdki :))

Anuk

2022-01-17

Bardzo dziękuję Magda :) Pozdrawiam serdecznie i zapraszam

Baba-Goga

2022-01-17

Zetknięcie jawy i snu - oryginalne, bo jawy peelki i snu Tego Kogoś.
Bezsenne noce czasem mają takie towarzystwo, którego zniknięcia nie da się nie zauważyć, choć to tylko rzeczy.
Pozdrawiam ciepło.

Anuk

2022-01-17

Tak, to bardzo ciekawe przeżycie. Dziękuję pięknie za Twój komentarz. pozdrawiam ciepło

naskraju*^(*)

2022-01-17

Takie niebyty w naszym życiu powodują ciszę i zastanowienie się nad przemijaniem. Szklany abażur, reflektor na naszej scenie życia oświetlający mrok. Ukazujący dublerów sztuki tworzenia chwili... Rozsypuje się pomiędzy myślami, raniąc nas boleśnie. Tylko szelest kartek pozostał w ciemności. Uczłowieczenie lampki i ukazanie jej wielkości w naszej samotnej eremie powoduję tęsknotę za czasem, który już nie powróci.

Pozdrawiam serdecznie