nie jestem piękna . mądra nie jestem
lecz wciąż się trzymam nad wyraz hardo
niczym wiatr który targa powietrzem
we wszystkie strony w które wiać warto

bo cóż z piękności i z bycia mądrym
kiedy cię ściany duszą niemocą
i w bezwieczności upadasz na dno
jak gwiazda której skradziono złoto

dlatego dmucham nawet na zimne
wierząc że w lodzie żyje ognisko
które się z wiatrem rozwieje w próżnię
piękność i mądrość stawiając blisko

każdej tragedii bycia człowiekiem
który zrozumiał blichtr tego świata
i teraz butnie spogląda w przestrzeń
wierząc że w końcu potrafi latać

ponad podziały . wojny wszelakie
i nędzę której piękności mało
w mądrości co wciąż bywa nam katem
choć się trzymamy nad wyraz hardo


- iskra -

wiesz co czyni mnie człowiekiem?
ta malutka iskra w oku
która wciąż pomimo wieku
wnosi w moją duszę spokój

jej zawdzięczam dzieło Boga
który moim jest narzędziem
i rozbija wszelkie trwogi
nieboskłonnym słów orędziem

człowiek . to się nosi dumnie
jak talizman poprzez wieki
choć tak często bezrozumnie
to wciąż czyni mnie człowiekiem

który z bogiem ma konszachty
podpisane w głębi piekła
z małej iskry czyniąc jasność
niczym wielkanocne święta

wiesz? już wiesz . no przecież musisz
mieć tą iskrę w swoim oku
nawet wtedy gdy się smucisz
ona ci przyniesie spokój
.

http://bibsy.pl/3zOGXUUP/bibsy-pl

http://bibsy.pl/gne5yPgL/bibsy-pl