nie mów do mnie kiedy milczysz
wtedy cię najlepiej słyszę
i instynktem niemal wilczym
rozpoznaję trop przesłyszeń

wtedy wyję w głąb wszechświata
tam gdzie szepty cisza rodzi
jakbym śniła sen wariata
jestem wilkiem wersów głodnym

więc gdy milczysz nie mów do mnie
ja pozbieram w jedność wszystko
co niedobre precz przegonię
instynktownie będę blisko

tego co w milczeniu kryjesz
podążając tropem wilczym
a co staje się jedynym
słów wyznaniem kiedy milczysz

.

utul mnie w toni snów kolorowych
lekkich jak motyl barwiony słońcem
w którym dojrzewa scenariusz nowy
na zapomniany od dawna koncert

snów kolorowych spełnianych świtem
by dzień się zdawał znośny do życia
utul mnie proszę o nic nie pytaj

spójrz jak na dłoni motyl ci przysiadł

.

stój woźnico! księżyc woła
w inną trasę dzisiaj w nocy
wśród obłoków wyżej ponad
to co mogą ujrzeć oczy

stój woźnico! kieruj w górę
konie w dyg podkute wiatrem
pośród gwiazd co srebrnym sznurem
lamp błyskają jak w teatrze

stój woźnico! weź mnie z sobą
może tam świat odnajdziemy
w którym kwitnie samo dobro

i tam już pozostaniemy

.

między nuty niechaj płynie
czas przeze mnie niewyśniony
by melodią się jedynie
stać na ustach nut spragnionych

połknę je w cichości nocy
jak wirtuoz a.normalny
spoglądając czerni w oczy
będę dziełem z ust wydartym

bajo bongo twist i regge
aż nasycę się po czubek
pragnień których pełna jestem w ciszy
chociaż ją hołubię

to szept nocy jest tym dźwiękiem
który nowe nuty tworzy
i mieszając radość z lękiem

staje się teatrem bożym



hej!