W sztafecie życia
Znowu jest sierpień gorący,
Lecz i on także zaraz się wypali,
Rozgrzany słońcem palącym.
I tak przemija miesiąc po miesiącu,
A po nich lata i wieki.
Choć w nas wciąż jeszcze życie jest tętniące,
Wkrótce zamkniemy powieki.
A zaraz po nas narodzą się młodzi,
Co przejmą od nas pałeczkę.
W sztafecie życia gdy nowy przychodzi,
Staremu zamyka teczkę.
Tak też od wieków świat nasz się buduje,
Więc nie ma na co się boczyć.
Zawsze przyczyna, skutek powoduje,
A życie musi się toczyć.
GrzesioR
15-08-2022