Twoje Wiersze - Wiara - Kornel Passer

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

8 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Rosa

2025-11-14

I znika, gdy próbujemy ją zdefiniować;)
Co tutaj dużo mówić świetny wiersz, taki prawdziwy.
Pozdrawiam:)

Kornel Passer

2025-11-14

Tak, masz rację z tym definiowaniem. Dzięki za opinię. Serdecznie pozdrawiam:)

rzabaprzezrz

2025-11-11

:) To teraz rozumiem, dlaczego zakończyłeś tak lakonicznie naszą "dyskusję":) Pozdrawiam ciepło:)

Kornel Passer

2025-11-12

Wiersz zawdzięczam Tobie. Dodałem spóźnione wyjaśnienie do wiersza... Pozdrawiam:)

Izka1^(*)

2025-11-11

Wiara jako partnerkę życia, nie jako abstrakcyjna idea. To bardzo subtelny i intymny sposób na jej opis. Piękny wiersz. Pozdrawiam serdecznie 🍂 6/5

Kornel Passer

2025-11-12

Bardzo ci dziękuje za wpis. Pozdrawiam:)

Moona@

2025-11-11

Jak kot ma zapiecku ;)
Pozdrawiam Kornelu :)

Kornel Passer

2025-11-12

Jest coś w tym porównaniu. Pozdrawiam:)

jolka

2025-11-11

Jej ulotność jest niepokojąca,może dojrzałość ją skłoni do osiadłego trybu życia,gdy rytuał ją jednak wzmocni...

Kornel Passer

2025-11-12

Jest sporo racji w Twoim twierdzeniu. Na tym opiera się cały, tak zwany "praktyczny" katolicyzm. U mnie obrzęd nie działa. Pozdrawiam:)

Larisa

2025-11-11

Można rzec, że z wiarą się nie dyskutuje... albo jest albo jej nie ma. Jest mistycznym doznaniem.
Piękny wiersz z wymowną puentą!
Serdecznie pozdrawiam, Kornelu:)

Kornel Passer

2025-11-12

Mistyczne doznania mogą być różnej natury i większość z nich możemy sami wywołać. Np możemy poddać się określonej medytacji i w tym sensie dzieje się to z naszej woli. Wiary, moim zdaniem, sami nie przywołamy wysiłkiem naszej woli... Pozdrawiam;)

LidiaM-9

2025-11-10

Właśnie: "lubi chodzić swoimi drogami" i świetnie ująłeś tę jej właściwość, że to ona znajduje drogę do człowieka. Przedostatnia strofa bardzo do mnie przemawia, ponieważ przejmujemy przeważnie wiarę lub raczej religię po rodzicach, ale potem szukamy sami i albo my ją znajdujemy albo ona nas, a bywa i tak, że ją tracimy.
Pozdrawiam serdecznie.

Kornel Passer

2025-11-12

To, że "ona znajduje do nas drogę" jest dla mnie kluczowe ... Pozdrawiam:)

maciejka

2025-11-10

Wiesz, przypomniał mi się wiersz "Pan Cogito o cnocie". Bardzo go lubię. Twój wiersz też polubiłam. Długie spojrzenie w oczy wystarczy :-)

Kornel Passer

2025-11-12

Dzięki. Herbert to jeden z tych "moich", w czym z pewnością nie jestem oryginalny.. Pozdrawiam:)

sturecki

2025-11-10

Wiara w tym wierszu to nie kaznodzieja, tylko wolny duch, który raczej błąka się po duszy niż ją prowadzi. Ma w sobie coś z kota: przychodzi, kiedy chce, i patrzy tak, że człowiek sam zaczyna mruczeć z pokorą. Ładnie pokazałeś, że im bardziej próbujesz ją ująć w ramy, tym szybciej wymyka się w stronę dzieciństwa. W sumie: święta, ale po cywilnemu.
6/5