pora już iść spać chłopie....

Czytałam wiersz wczoraj...ale dzisiaj jak zobaczyłam komentarz Ambrosio, to zaniemówiłam :))
nie dodam komentarza :)

Wydaje się, że cały ten wiersz jest rozważaniem podmiotu lirycznego na temat niego samego. Jakby w zawoalowany sposób pytał on siebie, czy jest dobrym. Dojrzeć tu można egzystencjalne pytanie: dokąd zmierza mój życie? albo inaczej: kim jestem?

Pierwsza strofa zdaje się być przedstawieniem stanu ducha podmiotu lirycznego. "Siedziałem
w cieniu starego cyprysa" można by zinterpretować jako symbol śmierci, co zresztą byłoby zgodne z symboliką wspomnianej rośliny. Prawdopodobnie podmiot liryczny prowadzi refleksję o własnym życiu mając na uwadze jego nieichronną skończoność. "Spokojne morze" jest swego rodzaju małym paradoksem, bo czyż ów akwen wodny w ogóle może być spokojny? Zawsze burzą się w nim jakieś fale. Spokój morza mógłby tu symbolizować chwilowy względny spokój sytuacji życiowej peela. "Stromy, skalisty brzeg pobliskiej wyspy" zdaje się być surowym widokiem. Nieco zaburza on wspomniany spokój morza, a jednak będąc wyspą sugeruje myśl o nadziei, ratunku.

Druga strofa przywołuje na myśl obrazy biblijne. Pierwsza myśl, to u mnie ewangeliczna scena wesela w Kanie Galilejskiej. Myślę jednak, że bardziej tu pasują słowa jednej z przypowieści, które wygłosił Jezus, a mianowicie słowa o tym, że do starych bukłaków nie wlewa się młodego wina. Odnosząc ten obraz do wiersza można by wywnioskować, że mowa tu o pewnej konkretnej myśli, która zrodziła się w głowie peela. Winem jest novum myśli, powstała idea, a dzbanem glinianym sam peel, jego serce, jego dusza, jego duchowo-moralne wnętrze.

Trzecią strofa jest niejako przeciwstawieniem pierwszej. Zielona gąsienica jest tu przeciwwsga dla cienia starego vyprysa. Jest ona symbolem życia, a wręcz nawet zmartwychwstania (co uwidacznia również podwojne znaczenie samego cyprysa. Być może nawet ta gąsienic spadła ze wspomnianej rośliny). "Jej los decyduje się w mojej głowie" odnosi się do spokojnego morza i surowej wyspy.

Czwarta strofa stanowi stanowi o samoświadomości podmiotu lirycznego. Jednocześnie wskazuje na podjęty przez niego proces decyzyjny oraz sugeruje kierowanie się w nim wartościami moralnymi.

Piąta strofa szczęściu przeciwstawia zło. Mów tu o pokusie niszczenia, unicestwiania, zabijania. Być może peelowi chodzi o pokusę unicestwiania w sobie nadziei na dobre życie. Być może zastanawia się on, czy możliwym jest bycie dobrym człowiekiem w świecie, który wydaje się być zawładnięty przez moce zła.

Ostatnia strofa z jednej strony wprowadza nieco idylliczny klimat Może nawet romantyczny. Uspokaja burzliwość myśli o trudnym, moralnym wybieraniu pomiędzy dobrem a złem. Z drugiej zaś strony sugeruje trzeźwość myślenia, a więc pewna racjonalność w podejściu do życia. "pora już iść popływać, bo niedługo pojawią się spore fale." To wyraźne odniesienie do prostej życiowej prawdy, że zawsze pojawiają się jakieś trudności. Pływanie wydaje się tu być świadomym, pełnym akceptacji podejmowaniem w działaniu własnej codzienności.

Wydaje się, że w piękny sposób przedstawiłeś w wierszu istotną część ludzkiej egzystencji, która jest umiejętność podejmowania wyboru pomiędzy dobrem a złem. Wyboru życia lub śmierci. Wskazujesz na moralność osoby ludzkiej. Nie osadzasz swojego człowieka w konkretnym kontekście religijnym ani kulturowym. Wskazujesz, że dosłownie każdy żyjący człowiek zmaga się z tym samym egzystencjalnym wyzwaniem.
Można by pewnie jeszcze porozwijac wszystkie te tematy, ale to już może żądanie dla bardziej światłych umysłów niż mój.

Świetny wiersz, Kornelu! Hej ho!

Jeśli ktoś wierzy w reinkarnację, może ocalić życie małej gąsienicy😉
Ciekawe, przeczytałam z przyjemnością 🙂, pozdrawiam serdecznie 🙂

Gąsienica chciała skosztować wina.
Taka jej obecności na stole była przyczyna.
Miłej nocy :-)

Klimaty wysp greckich, a także Kochanowskiego i tym podróżnym, który usiadł pod drzewem. Pozdrawiam

Jak widzę wakacje znowu udane.

Cieszę się że wracasz choć na chwilę, bo brakowało mi tych twoich wynurzeń. Nie wypowiem się na temat nihilizmu książki i gąsienicy ale popływać bym poszedł.

Zastanawiałeś się może nad tym, że wobec morza ty jesteś jak ta gąsienica wobec ciebie?
No i wina ci zazdroszczę choć moja mama robi nadal przednie trunki.

Pozdrawiam :)

Ja wczoraj uratowałam myszkę
I tak sobie myślę że zielony robalek dostał szansę na długie szczęśliwe życie 😉

Świetna opowieść pojawiła się w mojej wyobraźni czytając ten wiersz. Cieszę się że gąsienica ocalała 😁