Zwykła historia
z całych sił zwykle zaciska ramiona.
Jest pełna sprzeczności.
Z jednej strony boi się,
że kolejny raz ją wykorzysta
i potem rzuci w kąt.
Robił tak wcześniej wielokrotnie.
Niestety nie jest nadmiernie troskliwy,
nigdy nie dbał o nią szczególnie...
Z drugiej strony, czuje ekscytację
ilekroć
poczuje na sobie dotyk jego dłoni.
Dotyk zawsze był dla niej obietnicą
nadchodzącej podróży.
Zaspokajał pragnienie bliskości
i skutecznie leczył tęsknotę,
z którą lepiej lub gorzej,
ale nauczyła się radzić sobie na co dzień,
gdy zmuszona była
trwać w bezruchu i oczekiwaniu.
To było dla niej trudne,
nie rozumiała dlaczego
skazuje ją na samotność.
Z reguły mówił niewiele,
a jeśli nawet, to rozmawiał
sam ze sobą lub z kimś,
kto właśnie im towarzyszył.
Tęskniła za sam na sam z nim,
ale te chwile należały do rzadkości.
Brał ją zawsze wtedy, gdy potrzebował.
Nigdy nie odmawiała,
drżała leciutko, gdy ujmował ją w dłonie.
Przez moment czuła się wspaniale,
była wniebowzięta.
Ufnie otwierała ramiona, pozwalając mu
skryć się w jej wnętrzu.
Osłaniała go przed całym światem.
Tylko czy on to doceniał?
Wiele razy zadawała sobie to pytanie...
Teraz, gdy wydawało jej się,
że porzucił ją na dobre,
z wolna siwiała od kurzu.
Dość szybko zaczęła
zapadać się w sobie,
rdzewieć z bezruchu,
jedno ramię opadło niezgrabnie.
Porzucił ją w pobliżu lustra.
Gdyby tylko wiedział,
jak wielki sprawi jej ból
tym codziennym,
mizernym odbiciem.
Cierpiała bardzo, widząc,
w jak marnym jest stanie.
Nie liczyła na cud.
Któż teraz naprawia
popsute parasolki?
Ocena wiersza
Treść
Warsztat
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Od początku do prawie :P samego końca myślałam, że mowa o kobiecie :))
Świetny tekst, świetne przenośnie :)
Z wielkim podobaniem pozdrawiam i klikam gwiazdy :))
Obok poruszasz problem wyrzucania rzeczy na śmietnik... jednorazowa rzecz. Ale chcę podać do wiadomości, że w Krakowie jest złota rączka od parasolek, pani Małgosia i od ponad czterdzieści lat naprawia parasole. Jednak zawody takie odchodzą do lamusa.... np. repasacja pończoch.
Pozdrawiam serdecznie
Pozdrawiam. M
Autor poleca
Inne wiersze z tej samej kategorii
Inne wiersze tego autora
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności