X
CYKL ŻYCIA
rymowany
2025-04-12 18:08
Przychodzi nagle — kres życia bliski,
Lecz mało znaczy — w blasku wieczności.
Choć fakt spełniony — serca porusza,
Ciało umiera, lecz żyje dusza.
Szczątki człowieka w grobie złożone,
Dusza w zachwycie — niezniewolona.
Teraz już czas się z kośćmi rozprawić,
W pył je przemienić — rozłożyć, strawić
By w proch się zmienić, być częścią ziemi,
Ustąpisz miejsca robakom niemym.
Robaki przyjdą, spełnią zadanie,
I wtedy dusza sama zostanie.
Tak to się toczy — cykl się zamyka,
Jeden się rodzi, a drugi znika.
Z prochu powstałeś, w proch się obrócisz,
Lecz w innym świecie — do żywych wrócisz.
Zenek 66 Sielski
Lecz mało znaczy — w blasku wieczności.
Choć fakt spełniony — serca porusza,
Ciało umiera, lecz żyje dusza.
Szczątki człowieka w grobie złożone,
Dusza w zachwycie — niezniewolona.
Teraz już czas się z kośćmi rozprawić,
W pył je przemienić — rozłożyć, strawić
By w proch się zmienić, być częścią ziemi,
Ustąpisz miejsca robakom niemym.
Robaki przyjdą, spełnią zadanie,
I wtedy dusza sama zostanie.
Tak to się toczy — cykl się zamyka,
Jeden się rodzi, a drugi znika.
Z prochu powstałeś, w proch się obrócisz,
Lecz w innym świecie — do żywych wrócisz.
Zenek 66 Sielski
