GDY MIŁOŚĆ W NAS PŁONIE
Serce drży cichutko, niczym ptak w gęstwinie.
Każdy oddech czysty, jak poranka brzask,
Każdy akt czułości niesie światła blask.
Ciepło dłoni splata w jedno pasmo dnia,
W oczach lśnią iskierki, jak w gwiaździstych snach.
Świat jak posąg milknie, traci życia zgiełk,
Tylko miłość nasza, spójnie w przyszłość mknie.
Czas się staje płynny, jak poranna mgła,
Chwile są wiecznością, gdyż nie dzielą nas
Każde słowo echem do serc naszych mknie,
Każda cisza szeptem, spaja nurtu bieg.
Niech płomienna miłość w naszych sercach trwa,
Jak żaglowiec płyńmy wśród spienionych fal.
Bo gdy miłość w nas płonie, nic nam nie jest brak,
W niej kryje się wieczność, i w niej znajdziesz znak.
Zenek 66 Sielski