Poprzez ulokowanie mej duszy akurat w tym ciele

z którym mi dobrze - niech służy ono, bym podążał śmielej

za samym sobą, by nie przybierać nigdy innych wcieleń

które z obawy przed błędem, odwiedzą świadomości knieje



W tym lesie, który gości w każdym z nas, jest oczyszczenie

z tego wszystkiego, co sprawia że łatwo zwątpić w siebie

natomiast jeśli o mnie chodzi, to unikam uniesień

dbając przy tym o równowagę psychiczną z dala od nieszczęść



Wracając do lasu, to jestem jego człowiekiem

z dala od tego, co poza nim, ze względu na obiekcje

będące następstwem ciągłego patrzenia pod siebie

w wyniku tułaczki z samym sobą niemalże codziennie



Ja właśnie tak nie chcę, więc dbam o swój prywatny eden

bo w nim jest moje miejsce, gdyż tylko tu odczuwam szczęście

więc jeśli w pakiecie z nim trwa miłość, jest po prostu lepiej

zarówno żyć, jak i koegzystować ze sobą dzień w dzień



Stąd może się to bierze, że na co dzień łagodny jestem

lecz wrażliwy na przylądek prawdziwości tych jestestw

które złymi emocjami stawiają blokadę innym przez wstręt

do swego wnętrza, w którym gołe ściany są, a nie meble