Dobry Boże, powiedz - czy tego właśnie dla Nas chciałeś?

oprzytomnieć w kontrze tych metod nadejścia na Zbawcę?!

wśród przemian rokrocznie w tym czasie wciąż zwycięstwo kolędy;

Umiera wciąż człowiek zwyczajem świąt i jego potrzeby...



Prawdziwe potrzeby - by dostrzec jeszcze w człowieku człowieka

znajdź siłę od biedy w tym kotle nieszczęść z obrzędów pojednań

to wszystko i tak na chwilę, by już potem tylko wegetować

coś prysło z życia na siłę, gdy wśród schorzeń wydobędziesz słowa



Ale przecież się liczy ta magia Twoich narodzin

na pretensje jest limit, a prawda boli jak pocisk

zawsze coś jest ważniejsze od spojrzenia prawdzie w oczy

zatem odwiedź katedrę, bo kolęda Nas jednoczy



Czemu tylko w tym wszystkim tak bardzo brakuje miłości?

w biegu wszystko wyczyścić aż nadto w brawurze czystości

by to potem z radości zamieść pod dywan w upośledzeniu

i w pozornej harmonii zawsze pozmywać brud po jedzeniu



Poeci nie mieli racji mówiąc, że samotność to przecież trwoga

z kolei wiedzieli z własnych uproszczeń, jak mocno w potrzebie Boga

to był od zawsze najgorszy czas, by się o niej dowiedzieć

z korzyścią dla melancholii nad życiem w drodze wgłąb siebie