Gdy nastąpi utrata wiary w ludzi, trzeba i tak dbać o swoje

i czasowi znów dawać czas, by stłumić letarg i wzrastać w cokolwiek

co pomoże odreagowywać, ilekroć wciąż płaczę

to roztropne, bo nie ma co gdybać złym przejściom w porażce



Bo to właśnie one zwiastują szereg życiowych zwycięstw

po to zawsze w dole na długo bezsens przypomni skrycie

że czeluść ma wiele poziomów, które znikną, gdy wprowadzisz wgłąb spokój, przezeń

w zderzeniu z natręctwem mozołu ucieczki stąd, w mig postawisz do pionu siebie



Zawsze koszmarnie boli jak przybije wyzysk zawiści splotem

ale dostałem od życia przywilej, by żyć jak zwykły człowiek

dlatego pozostając sobą stawiam na miłość w parze z rozwojem

wraz ze mną coś, co warto pojąć - każda wrażliwość staje okoniem



Lecz jeszcze wiele sentencji życiowych jest przede mną;

Wiem, że chcę wiedzieć więcej i być głodnym, lecz wierzę wciąż

że głód wiedzy i łaska wiary się zrównają z środkiem

wespół z przeżytym za dnia nawykiem - umiar wgłąb dostrzec